طراحی شهر دوستدار کودک (نمونه موردی: محله ی سرتاوه ی اصفهان)

پروژه های شهر دوستدار کودک به طور عمده برای ایجاد فرصت در راستای شکل دادن و یا تغییر محیط پیرامونشان است. از این منظر طرح های دوستدار کودک به دنبال اعطای حق شهروندی به بچه ها، بالا بردن مشارکت جمعی، کم کردن میزان خشونت علیه کودکان، توجه به پوشش گیاهی،توجه به نیازها و علاقه مندی های کودکان، توجه به کف پوش معابر، توجه به مبلمان شهری و تجهیزات شهری مناسب کودکان و... است. توجه به ایجاد محیطی مناسب برای رشد کودک و آشنایی با نیازها و سرشت فطری او که در دوران کودکی به آن نیازمند است، زمینه رشد درست شخصیتی و تربیتی او را به عنوان نسل سالم فردا، فراهم می آورد. همین عامل در تامین سلامت اجتماعی نسل بعد و کاهش چندگانگی هایی که در عرصه مسائل اجتماعی و التهابات زندگی شهری رخ می نماید، نقش بسیار موثری می یابد. و توجه به این موضوع که حتی افراد بالغ به دلیل وجود کودک درون و پیوند تنگاتنگ با طبیعت و روحیه ی متاثر از محیط خارجی شاید حتی بتوانند ارتباط بیشتر و پرتحرک تری با یک محیط دوستدار کودک برقرار کنند یک امر قابل تامل در موضوع مورد بحث است. هدف این مقاله، طراحی شهر دوستدار کودک محله سرتاوه اصفهان براساس نظر کودکان و ارتقاء کیفیت و امنیت محله شان است. روش تحقیق، علمی-پژوهشی و میتنی بر مطالعات کتابخانه ای و بررسی های میدانی است. با استفاده از روش جمع آوری 33 پرسشنامه از کودکان و والدینشان محله ی سرتاوه و تحلیل نظراتشان در غالب جداول و دیاگرام به تحلیل نظرات کودکان و والدینشان پرداخته شد. در این مقاله موضوعاتی چون امنیت، پوشش گیاهی، تجهیزات و مبلمان شهری مناسب کودکان، کف پوش معابر و خیابان ها، دوچرخه سواری و ....مورد بررسی و تحلیل قرار گرفت.با توجه به شواهد ظاهری محله ی موردمطالعه دارای ضعف شدید در اکثر شاخصه ها بود و نتیجه اتخاذ شده از این مقاله، پایین بودن کیفیت وضع موجود محله و نبودن امکانات مناسب کودکان بود که در نهایت به ارائه دادن راهکارهایی جهت ارتقاء کیفیت محیط و جذب کودکان به محیط شهری منجر شد.

Keywords:

شهر دوستدار کودک , مشارکت کودکان , محله ی سرتاوه