ارزیابی روش بار افزون مودی ) MPA ( در قاب خمشی فولادی واگرا مجهز به میراگر اصطکاکی پال

در یک دهه اخیر روش های نوینی به منظور بهبود عملکرد تحلیل های پوش اور سنتی ارائه شده است که اثر مودهای بالاتر و تغییرات مشخصات مودال سازه در طول بارگذاری را نیز در نظر می گیرند. از جمله این روش ها می توان به روش بار افزون مودال اشاره نمود. این روش روی انواع سازه های ساختمانی از جمله قاب های خمشی فولادی و بتنی وساختمان های بادبندی مورد ارزیابی قرار گرفته است اما تاکنون دقت این روش برروی سازه های مجهز به میراگراصطکاکی در قاب خمشی فولادی واگرا مورد بررسی قرار نگرفته است. در این تحقیق با قرار دادن میراگرهای اصطکاکی به شکلی مناسب در قاب های فولادی 4 و 7 و 10 طبقه با مهاربندهای واگرا و تعیین نیروی لغزش بهینه که مهمترین عامل در طراحی میراگرهای اصطکاکی می باشد، پاسخ این قاب ها شامل تغییر مکان و تغییر مکان نسبی طبقات قاب هاتحت روش های بار افزون مودی و روش تحلیل تاریخچه زمانی غیر خطی به عنوان روش دقیق، برای 7 رکورد زلزله موردارزیابی و مقایسه قرار گرفته است. با بررسی نتایج مشاهده می گردد که روش بار افزون مودی در برآورد پاسخ تغییرمکان و تغییر مکان نسبی طبقات از دقت خوبی بر خوردار است.

Keywords:

میراگر اصطکاکی , روش بار افزون مودی , روش تحلیل تاریخچه زمانی , بار لغزش بهینه