نگرش محیط زیستی در معماری و شهر سازی شهر کرمانشاه

با توسعه سریع شهرنشینی و افزایش روزافزون ساخت و سازها در چند دهه اخیر، شاهد تغییرات اساسی در منظر شهری هستیم که شهرها محل خود نمایی هر یک از تک بناها در ارتفاع، رنگ، نوع مصالح و... در جداره ممتد خیابان ها شدهاند... با گسترش شهرها و صنعتی شدن آنها تمایل انسانها برای حضور در فضاهای شهری سبز و طبیعی بیشتر شده است. همچنین ضرورت احیای مناطق متراکم و آسیب دیده شهری و حفاظت و بهسازی منابع طبیعی در شهرها و افزایش کیفیت فضاهای شهری زیست محیطی در دامان طبیعت به شدت احساس می شود. با توجه به این دیدگاه ها، احیاء و باز زنده سازی فضاهای سبز و برقرار کردن ارتباطی میان آنها، نیاز به هماهنگی رویکردهای زیست محیطی با مسائل شهری (اجتماعی، فرهنگی، )... دارد و راهکارها باید به گونه ای انتخاب شوند که تعادلی میان رویکردهای شهری، زیبایی شناختی و اکولوژیکی برقرار شود. توسعه سبز که مبنی بر توسعه پایدار است، متأسفانه هنوز بطور جدی در کشور ایران مطرح نشده در صورتیکه در محافل پیشرفته ی و مهم جهان، توسعه سبز مبنی بر تحقیق ها و مطالعات بسیار کارشناسی شده، مطرح و پی گیری می شود. در این پژوهشی سعی شده است با روش کتابخانهای وتحقیقات میدانی مسائل طرح شده، مستندسازی شود. که نتیجه گرفته شد، برای حل این معضل تدوین ضوابط جامع و کامل در مورد نمای شهری باید با تغییر اساسی در ضوابط و مقررات با انجام مطالعات برساخت و سازهای فعلی بارویکرد آسیب شناسی معضلات کیفی نماهای شهری در همه ابعاد، انجام شود.

Keywords:

طراحی شهری , محیط زیست , معماری , فضای سبز شهری , شهرکرمانشاه