بررسی حس مکان از دیدگاه روانشناسی محیطی درمسکن روستایی

مکانها معمولا کلیتهای محیطی هستند، از قبیل کشورها، مناطق، چشم اندازها، سکونتگاها و ساختمانها هستند.مکان به عنوان یک مجموعه دارای پتانسیل و کمک کننده به روندی است که درآن افراد حس مکان، تعلق و هویت را توسعه میدهند و آنها را حفظ مینمایند. از دیدگاه روانشناسی محیطی انسان ها به تجربه حسی، عاطفی و معنوی خاصنسبت به محیط زندگی نیاز دارند. این نیازها از طریق تعامل صمیمی و نوعی هم ذات پنداری با مکانی که در آن سکونت دارد قابل تحقق است. گسترش دانش روانشناسی محیط و ارتباط آن با طراحی کالبدی در چند ده اخیر توجه هر چه بیشتر به این علم را از طرف طراحان الزام میدارد. هدف از ارائه پژوهش حاضر بررسی حس مکان از دیدگاه روانشناسی محیطی در مسکن با نگاهی ویژه به سکونتگاهای روستای است. لذا پژوهش حاضر سعی دارد از طریق مطالعات کتابخانهای، مرور ادبیات به بررسی حس مکان بپردازد. مقاله حاضر، با مرو ر تحلیلی این ارتباط و با توسعه تعریفهای موجود حس مکان ، چارچوبی برای فهم این مشخصه پیشنهاد میدهد. طبق چارچوب این مقاله، انسان دارای ارتباط تنگاتنگی با محیط است و همان گونه که ظریفتهای محیط تغییر میکند نوع ارتباط نیز تغییر مییابد. تعلق به مکانورای تجربیات احساسی و قابل درک است و شامل اعتقادات فرهنگی و فعالیتهایی است که انسان را به محیط پیوند میدهد. لذا باید قبل از هر تغییر در محیط تأثیرات آن در کوتاه و بلند مدت در نظر گرفته شود .

Keywords:

روستا , روانشناسی محیط , محیط , مسکن , حس مکان