بررسی اثر نانو تکنولوژی در مرمت و تعمیر آثار باستانی

در این طرح آزمایشگاهی سعی بر آن شد تا از معنای عادی فناوری نانو در حوضه های متداول مهندسی و پزشکی فاصله گرفته وبه کار برد این فناوری در معماری سازه ها و منظر آثار باستانی جوامع به عنوان یکی از مهمترین حوضه های که مستقیم در رابطه بامردم یک جامعه است بپردازیم . در این طرح دو نوع پوشش نانو کامپوزیتی ، کلوئیدی دی اکسید تیتانیم و دی اکسید سیلسیم که دارای خصوصیات مختلفی از جمله خاصیت نفوذ پذیری بسیار پائین در مقابل آب، فتوکاتالیستی که منجر به خاصیت ضد آلودگی های موجود در هوا و ضد غبار و گرد ، مقاوم در برابر باران های اسیدی و حفاظت از بنا در برابر رویش گیاهانی نظیر سرخس ها، جلبک ها و حفاظت در برابر هوا اند ، این نانو کامپوزیت ها به روش شیمیایی سنتز گردید و سپس بر روی بستر که به روش سنتی و قدیمی و از مواد تشکیل دهنده ابنیه های تاریخی ساخته شده است و به عنوان نمونه ای از یک آثار تاریخی در نظر گرفته شده بود به روش اسپری و غوطه وری نشانده شد و ۴ گروه با پوشش های مختلف تیتانات ، سیلیس و بستر معمولی یا شاهد را تشکیل که در هر گروه بستر برای شرکت در آزمایشات مختلف در نظر گرفته شد . سپس تحت آزمایشات مختلف نظیر غوطه وری در آب ساکن ، مقاومت در برابر جریان آب، شبیه سازی باران اسیدی خفیف و تست آلودگی هوا قرار گرفتند و پس از چند بار تکرار هر آزمایش و بررسی دقیق و مقایسه بسترهای ذکر شده این نتیجه حاصل گشت که بستر های پوشش داده شده به مراتب مقاومت،ماندگاری و حفاظت بیشتری از بستر شاهد دارند تا حدی که نتایج قابلیت صد در صدای حفاظت پوشش های نانو کامپوزیتی در برابررویداد های طبیعی را نشان داده اند و با توجه به میزان هزینه مالی بالا ی مرمت های متوالی و زمان بر و نظر به غیر ممکن بودن حفاظت های شبه موزه ای در ابنیه های تاریخی به دلیل ساخته شدن در محیط های باز و د ارای شرایط خاصی اقلیمی مانند رطوبت زیاد بهتری راهکار پیش رو استفاده از پوشش های نانومتری است.

Keywords:

پوشش نانومتری , اکسیدتیتانیم و سیلیس , روش سل ژل , معماری , بافت تاریخی و باستانی