انرژی های تجدیدپذیر دارای انواع و صورت های مختلفی هستند که استفاده از آنها می تواند نیاز جامعه انسانی و همچنین در مقیاس بزگ تر، صنعت را از استفاده سوخت های تجدید ناپذیر مانند: نفت، گاز و ذغال سنگ که از عوامل اصلی آلودگی زیست محیطی و بیماری هایی که مخصوصاً در چندین دهه گذشته گریبان گیر انسان ها بوده است، برطرف نماید. دولت های غربی و کشورهای پیشرفته سیاست کلان تولید انرژی خود را در بلند مدت به سمت استفاده از انرژی های تجدیدپذیر و پاک برنامه ریزی کرده اند؛ از این رو استفاده از این نوع انرژی وهمچنین برنامه ریزی بلند مدت و زیربنایی همانند سایر کشورهای پیشرفته در ایران از اهمیت ویژه ای برخوردار است. در این مقاله در ابتدا به معرفی انواع انرژی های تجدید پذیر مانند: انرژی آبی، بادی، خورشیدی، زمین گرمایی، زیست توده، امواج و جزر و مد پرداخته و با مقایسه استفاده از آن انرژی ها در سال های قبل تا ابتدای سال ۲۰۱۵ میلادی، به مورد استفاده ترین نوع آنها اشاره شده است. در صورتیکه در ایران بخواهیم همانند سایر کشورها که دارای برنامه ریزی موفق هستند و چشم انداز خود را در سال های پیش رو مشخص کرده اند از این نوع انرژی ها استفاده کنیم، می بایست در جهت تضمین حقوق سرمایه گذاران این بخش، مخصوصاً سرمایه گذاران خارجی اقداماتی انجام گردد. ورود آنها به این عرصه موجب ارز آوری و استفاده از تکنولوژی به روز و در پایان اشتغال زایی و تأمین انرژی مورد نیاز خواهد بود و اقداماتی نظیر معافیت های مالیاتی و مشوق های بانکی و اصلاح قوانین دست و پا گیر باید انجام پذیرد.