کارایی روش هاى مختلف تجویز زودهنگام پروبیوتیک بر کاهش استقرار سالمونلا در بلدرچین ژاپنی

تعداد 270 عدد تخم نطفه دار بلدرچین در 9 گروه 30 تایی در دستگاه جوجه کشی خوابانیده شدند. گروه های آزمایشی شامل: شاهد منفى (بدون چالش با سالمونلا)، شاهد (چالش با سالمونلا) و گروه های دریافت کننده پروبیوتیک (تزریق به تخم، افشانه بر روی جوجه یک روزه، گاواژ دهانی، تلقیح به کلوآک و سه گروه تلفیقی: تلقیح به کلوآک و تزریق به تخم، تلقیح به کلوآک و افشانه و تلقیح به کلواک و گاواژ دهانی) بودند. به هر گروه 15 قطعه جوجه اختصاص داده شد. جوجه های تمامی گروه های آزمایشی 104×75/1 واحد تشکیل دهنده کلنی در میلی لیتر کشت تازه به جز گروه شاهد منفی، 36 ساعت پس از دریافت پروبیوتیک، با سالمونلا انتریتیدیس از راه دهان چالش داده شدند. بررسی جاى گیرى سالمونلا در محل لوزه های سکومی، یک روز پس از چالش، با استفاده از محیط های کشت غنی کننده و اختصاصی سالمونلا بر روی 12 قطعه جوجه بلدرچین انجام شد. در سن 8 روزگی، وزن بدن و اندام های بورس فابریسیوس، طحال و جگر ثبت گردید. کارایی روش های مختلف تجویز زودهنگام پروبیوتیک بر جاى گیرى سالمونلا در دستگاه گوارش بلدرچین معنی دار بود (01/0< P .(تنها کاربرد پروبیوتیک به روش افشانه کاهش فاحشی در استقرار سالمونلا در مقایسه با سایر روش های تجویز پروبیوتیک داشت. بالاترین وزن بدن در گروه دریافت پروبیوتیک از راه دهان مشاهده شد (05/0< P .(روش تجویز پروبیوتیک بر وزن نسبی جگر و بورس تاثیر معنی داری داشت (05/0< P.(

Keywords:

بلدرچین , پروبیوتیک , سالمونلا , روش تجویز , پیشگیری