تاثیر تمرینات مقاومتی بر متغیرهای انعقاد خون مردان جوان سالم غیرورزشکار

مقدمه: ورزش منظم از طریق تغییر فرآیندهای آبشار انعقادی و فیبرینولیز برای تندرستی و کاهش خطر ابتلا به بیماریهای قلبی-عروقی مفید میباشد. با توجه به فواید احتمالی تمرینات مقاومتی بر فاکتورهای انعقادی و عدم وجود نتایج شفاف، تحقیق حاضر به بررسی تاثیر سه ماه تمرینات مقاومتی بر روی متغیرهای انعقادی مردان جوان میپردازد.روش شناسی: در این تحقیق افراد جوان غیر ورزشکار سالم 18 تا 25 سال، سه جلسه تمرین هفتگی به مدت 12 هفته و هر جلسه حرکتهای پرس سینه، چهار سر، سر شانه، درازو نشست، پارویی، کشش به پایین، جلو بازو و پرس پا را سه ست به تعداد 10 تکرار انجام دادند. چهار نمونه خونی در بازههای چهار هفتهای جهت آزمایشات PT و aPTT ،فاکتور VIII و فیبرینوژن جمعآوری و پس از تعیین نرمال بودن دادهها با استفاده از آزمون شاپیرو ویلک از آزمونهای پارامتریک استفاده و روش تحلیل واریانس مکرر با عامل بین گروهی و از آزمون تعقیبی بانفرونی نیز برای مقایسه زوجها استفاده شد.نتایج: فیبرینوژن زمان استراحت گروه تجربی با استفاده از تحلیل واریانس یک راهه نشان داد که تاثیر دورههای زمانی معنیدار بود (04/0=P ،(آزمون بانفرونی و مقایسه زوجها نشانگر کاهش معنیدار مقادیر انتهای هفته چهارم نسبت به قبل از تمرین (04/0=P (و بعد از هفته دوازدهم (03/0=P (بود. در گروه کنترل تاثیر دورههای زمانی معنیدار نبود (05/0>P .(با این حال در مورد فاکتور VIII ،aPTT و PT تحلیل واریانس مکرر با عامل بین گروهی گروه تمرین و کنترل در دورههای زمانی و همچنین بین تعامل گروه و زمان اندازهگیریها تفاوت معنیداری مشاهده نشد (05/0>P.(نتیجه گیری: بنابراین با وجود عدم استقبال عموم از تمرینات مقاومتی، این تمرینات علاوه بر این که موجب آسیب انعقادی در دراز مدت نشده و میتواند در شدتهای پایین مانند RM-501 %بهبود عوامل انعقادی را در پی داشته باشد.

Keywords:

تمرین مقاوتی , مردان جوان , شاخصهای انعقادی