بررسی وجوه حیاط در خانه های سنتی جهت احیای فضای باز(حیاط) در خانه های امروزی

یکی از اصلی ترین و کامل ترین فضا ها درخانه های سنتی گذشته حیاط است. حیاط به معنی محوطه و هر جای دیوار بست و سرای خانه می باشد و در تصور عام حیاط به عنوان فضایی باز است که دو ویژگی باز بودن حیاط به سوی طبیعت و خالی بودن نسبی آن از حجم ساختمان را پیش روی می نهد. حیاط در گذشته جزئی از فضاهای مسکن و قلمرو های خصوصی ساکنین بوده و اکنون با تغییر مناسبات و شکل جدید زندگی و متناسب با آن پدید آمدن روابط اجتماعی در حوزه های مسکونی، حیاط و کارکرد آن نیز دچار تغییراتی شده است.حیاط های امروزی جهت پاسخ گویی به نیازهای مختلف جسمی و روحی و روانی ساکنین نیست بلکه پس ماند از ساخت و ساز کالبدی ساختمان است. توسعه ی شهرها و شهر نشینی، افزایش جمعیت، افزایش قیمت زمین باعث کاهش ابعاد قطعات زمین، افزودن بر طبقات و متناسب با آن کاستن از فضای باز(حیاط) شده است. آنچه در این میان لازم به نظر می رسد پرداختن به راهکارهایی در راستای احیای حیاط در خانه های امروزی است. بایستی وجوه حیاط در خانه های سنتی را شناسایی و مجدداً به فضای باز خانه ها وارد کرد تا حیاط به خانه های امروزی باز گردد. در این پژوهش با مطالعه کیفی و روش تحقیق توصیفی صورت پذیرفته و ابزار گرد آوری داده ها، مشاهدات عینی، مطالعه منابع مکتوب و اسناد می باشد. مقاله حاضر برآن است که وجوه حیاط در خانه های سنتی را بررسی کرده آن ها را در فضا ی باز خانه های امروزی به کار گیریم تا حیاط در خانه های امروزی احیا شود

Keywords:

وجوه , حیاط , خانه های سنتی , فضای باز , خانه های امروزی