در عصر مدرن امروز هنوز می توان نشانه هایی از
معماری بومی شهرهای مختلف را مشاهده کرد.
معماری بومی برگرفته از اقلیم و طبیعت پیرامون که در راستای پایداری شهر قدم برداشته و آسایش و آرامش را برای مخاطب به ارمغان می آورد. اما روند رو به رشد توسعه نامتوازن و نا متعادل و حتی پائین بودن کیفیت ساخت و سازها در تمامی زمینه ها باعث از دست رفتن این معماری شده است . عدم وجود قانون واحد در این حوزه ، گسترش شهرنشینی، ساخت و سازهای غیر مجاز، کیفیت نامطلوب مصالح و فضاهای ساخته شده و ... همگی از عوامل کوتاهی عمر این معماری می باشد. متأسفانه هجوم شهر سازی غربی و عدم جلوگیری از آن یکی دیگر از دلایل فراموشی
معماری بومی است این معماری از یکسو نماد
فرهنگ مردم و از سوی دیگر نشانه تطبیق طبیعت و هم نشینی آن با زندگی مردم بوده است. این تحقیق توصیفی – تحلیلی از نوع کتابخانه ای و اسنادی می باشد که به بررسی اصول، مفاهیم و ارزشهای
معماری بومی ایران در مناطق گرم و خشک می پردازد.