تحلیل شاخصه های مفهومی و کالبدی آرامگاه های ایرانبا بررسی تطبیقی آرامگاه های بوعلی سینا و باباطاهر

نمود فرهنگ هر جامعه ای در معماری آن صورت می گیرد، به ویژه فرهنگ عامه ی مردم که متاثر از جهان بینی، اقتصاد، ایدئولوژی و جامعه شناسی می باشد و تاثیر مستقیمی در معماری اش دارد. در میان زیر مجموعه های معماری، معماری آرامگاهی از جایگاه ویژه ای برخوردار است. آرامگاه ها جزء مهم ترین و واجد ارزش ترین بناها در میان مردم شناخته شده اند. آن هم به دلیل ارتباط تنگاتنگ مردم با افرادی که از دست رفته اند و به دیار باقی شتافته اند. اعتقاد به جهان پس از مرگ و ارادت و توجه دوست داران به شخص متوفی باعث شده که معماری آرامگاهی از مقبولیت عام برخوردار بوده و در این راستا فرهنگ خاصی در بین ایرانیان شکل بگیرد. در یک تقسیم بندی کلی بناهای مزبور به دو دسته ی سیاسی و مذهبی تقسیم می شوند: 1) مجموعه شاهان و سلاطین از جمله مجموعه های سیاسی و مجموعه های شیوخ و متصوفه و مجموعه های خاص شیعی (چه برای امامان و چه برای امامزادگان و دیگر شخصیت های مهم). 2) مجموعه های آرامگاهی مذهبی که مهمترین دسته ی مجموعه ی آرامگاهی را تشکیل می دهند احتمالا نخستین مجموعه هایی بودند که در ایران دوره ی اسلامی برپا شدند.در این تحقیق سعی شده است تا با روش توصیفی تحلیلی شاخصه های مفهومی آرامگاه ها بررسی شده و به تحلیل دو نمونه ی آرامگاه بوعلی سینا و باباطاهر پرداخته شود.

Keywords:

شاخصه های مفهومی , آرامگاه , معماری آرامگاهی , آرامگاه بوعلی , آرامگاه باباطاهر