بازشناسی ایده شناشیل در نمای برجهای البحر و امکان سنجی بازآفرینی الگوهای معماری ایرانی بهره مند از تکنولوژی

در دنیای امروز مسئله بحران انرژی و میزان مصرف سوخت های فسیلی از جمله مسائل مهم و بحث انگیز است و معماری پایدار و استفاده از انرژی های تجدید پذیر که با اهمیت ترین آن انرژی خورشید است در سطح جهانی اهمیت ویژه ای پیدا کرده است. و همچنین با توجه به میزان مصرف انرژی در ساختمان ها که در حال حاضر عمده ساختمان سازی در شهرها به دلیل اقتضاعات شهرسازی به صورت عمودی و برج صورت می پذیرد، لزوم توجه به شیوه تامین سیستم گرمایش و سرمایش ساختمان ها بیش از پیش احساس می گردد. در این مقاله ابتدا رابطه معماری و فرهنگ و معماری ایرانی پویا طی یک پژوهش استدلالی ارزیابی شده و در یک روند کتابخانه ای – تفسیری ، شناشیل به عنوان یکی از الگوهای معماری کهن ایرانی معرفی گردیده و در یک پژهش موردی متغیرهای لزوم بهره گیری از شناشیل در طراحی برج های دوقلوی البحر ابوظبی در قالب پژوهش کتابخانه ای ارزیابی کیفی و کمی شده است. و در آخر طی یک پژوهش استدلالی متغیر های تاثیر کذار بر سودآور بودن استفاده از انرژی پاک خورشیدی و همچنین متغیرهای بازدارنده در ایران در خصوص استفاده از این گونه از انرژی و الگوهای کهن معماری ایرانی، راهکار هایی برای باز آفرینی الگوهای معماری ایرانی در طراحی بناها با در نظر گرفتن بهره مندی از تکنولوژی ارائه می گردد.

Keywords:

شناشیل , برجهای البحر , بازآفرینی , معماری ایرانی , تکنولوژی