افزایش تراوایی گاز در غشاهای شبکه آمیخته با استفاده از خواص نانو ذرات

توسعه غشاهای پلیمری یکی از سریع ترین شاخه های درحال رشد تکنولوژی غشا می باشد. با این حال، مواد پلیمری در مواجه با نیازهای فناوری غشایی کنونی تا حدودی دارای کمبود هستند. غشا شبکه آمیخته (Mixed Matrix Membrane) متشکل از ذرات سخت تراوا و یا غیر تراوا مانند زئولیت، غربال مولکولی کربنی، سیلیکا و نانولوله هایکربنی است که در یک زمینه ی پلیمری پیوسته پراکنده شده اند، روشی جالب برای بهبود خواص جداسازی غشاهای پلیمری است. در این روش با استفاده از خواص هر دو فاز آلی و غیرآلی (معدنی)، غشایی با نفوذپذیری، گزینش پذیری، مقاومت مکانیکی و حرارتی، پایداری شیمیایی و فرآیندپذیری خوب می توان به عمل آورد. در این تحقیق به روش های ساخت، اندازه و توزیع ذرات، مورفولوژی سطح تماس حاصل و تأثیر آن بر خواص جداسازیو روش های جلوگیری از ایجاد عیوب بین سطحی، پرداخته می شود.

Keywords:

غشا شبکه آمیخته , تراوایی گاز , نانوذرات معدنی , جداسازی گاز , عیوب بین سطحی