بررسی عملکرد سیستم های آبیاری بارانی در مزارع تحت مدیریت زارعین در شبکه آبیاری و زهکشی دشت قزوین

کاهش تلفات آب و افزایش بازده آبیاری، یکی از اصول اساسی در توسعه کشاورزی می باشد. بررسی و شناخت مدیریتهای مختلف و عملکرد آنها مهمترین عامل برای ارزیابی و بهبود شرایط نامطلوب و نهایتا افزایش بازده آبیاری محسوب می گردد. در این راستا برای دستیابی به اهداف مذکور عملکرد سیستم های آبیاری بارانی چرخدار و ثابت با آبپاش های متحرک در مزارع تحت شبکه آبیاری دشت قزوین در سال 1384 بررسی شد. برای این منظور دو مزرعه یونجه تحت مدیریت زارعین انتخاب شد و با اندازه گیری رطوبت خاک در قبل و بعد ازآبیاری و همچنین اندازه گیری آب پخش شده در روی زمین و تعیین میزان آب خارج شده از آبپاشها وتعیین خصوصیات فیزیکی خاک، مقادیر AELQ, PEQ, CU, DU در این دو مزرعه تعیین گردید. برای مقایسه بهتر دو سیستم این آزمایشها در پنج نوبت آبیاری و در طول فصل رشد انجام شد. با محاسبات صورت گرفته مقادیر متوسط و حد پایین و حد بالای شاخصهای مذکور تعیین شد. در سیستم ابیاری بارانی چرخدار دامنه شاخص AELQ بین 3/28 تا 2/41 درصد که بطور متوسط 8/33% و شاخص PELQ بین 6/51 تا 1/75 درصد که بطور متوسط 2/62% و شاخص CU بین 5/73 تا 1/87 درصد که بطور متوسط 0/81% و شاخص DU بین 3/58 تا 3/79 درصد که بطور متوسط 5/71% تعیین گردید. برای سیستم آبیاری بارانی ثابت با آبپاش های تحرک دامنه شاخص PELQ بین 1/32 تا 6/62 درصد که بطور متوسط 8/46% و شاخص CU بین 6/40 تا 01/78 درصد که بطور متوسط 0/68% و شاخص DU بین 6/35 تا 5/73 درصد که بطور متوسط 7/55% تعیین گردید.

Keywords:

آبیاری بارانی , ارزیابی , AELQ , PELQ , قزوین