تئوکراسی در دریاچه ارومیه

جغرافیا به عنوان یکی از قدیمی ترین رشته های علمی شناخته شده میباشد که تقریبا 2300 سال قبل برای اولین بار اراتستن دانشمند یونانی کلمه جغرافیا را بکار برد . در جنگی از تعاریف جغرافیدانان پیشین و عصر حاظر به حق اولین تعریف از جغرافیا کهارائه شده از سمت اراتستن میباشد قابل تامل است ؛ اراتسن جغرافیا را به عنوان مطالعهی زمین به عنوان جایگاه انسان معرفیمیکند . در همتنیدگی پدیه های انسان ساخت و طبیعی که در سطح زمین پدیدار میشوند هسته و علت وجودی جغرافیاست .درسطحی بالاتر از دید عامه، دیدی فلسفی نیاز است که بتوان به مفهوم ناب جفرافیا پی برد ، به عبارتی نگریستن با شیوهی فلسفهی جغرافیایی میتواند در نگرش و جهان بینی ما تغییر ایجاد کند و ثانیا تخریب درهمتنیدگی را برای ما روشن کند و نهایتا ایدهای درخور و شایسته ، برای بهبود این عدم تعادل و تخریب را پیشنهاد دهد. یکی از بی شمار عدم تعادل های ایجاد شده متاسفانه خشکشدن دریاچهی ارومیه میباشد؛ از این رو ما برآن شدیم تا با دید فلسفهی جغرافیایی موضوع خشک شدن دریاچه ارومیه را بررسیکنیم. روش تحقیق از نوع اسنادی و کتابخانه ای و با دیدی فلسفی نگاشته شده است.نتیجه تحقیق حاکی از این است عدم تعادلات ایجاد شده از جمله خشک شدن دریاچه ارومیه بخاطر زیاده خواهی انسان میباشد و تنها راه بهبود وضعیت ، تغییر در نگرش به جهان یا به عبارتی تغییر در جهان بینی میباشد

Keywords:

جغرافیا , فلسفه , فلسفه جغرافیا , دریاچهی ارومیه