تحلیل بخشی ازمشکلات اجتماعی آپارتمان نشینی درشهراصفهان مطالعه موردی: منطقه 7اصفهان

افزایش شتابان جمعیت شهری و کمبود زمین باعث تغییر وضع مسکن شد و بسیاری از جوامع را بر آن داشت که توجه به مسکن را به عنوان یکی از اولویت های مهم برنامه های توسعه ی خود قرار دهند .در کشور ما نیز با گسترش شتابانجمعیت شهری در چند دهه ی اخیر که براساس مهاجرت روستاییان به شهرها ، افزایش تقاضا برای مسکن ،کمبود زمین لازم جهت ساخت و ساز بود ، مردم را به سوی زندگی آپارتمانی سوق می دهد . در شهر اصفهان نیز به دلیلمرکزیت استان و بالا بودن جمعیت شهرنشین روز به روز بر تعداد کسانی که آپارتمان نشین می شوند اضافه می شود در صورتی که متاسفانه این افراد فاقد آموزش های اجتماعی لازم برای زندگی در مجتمع های آپارتمانی هستند. از این روپرداختن به مشکلات اجتماعی آپارتمان نشینی از اهمیت زیادی برخوردار است. هدف اصلی پژوهش حاضر ،تحلیل وبررسی مشکلات اجتماعی آپارتمان نشینی در منطقه ۷ شهر اصفهان می باشد . هدف دیگر این تحقیق ارزیابی میزان رضایت مندی ساکنین منطقه ۷ اصفهان از زندگی آپارتمانی ،بررسی ارتباط متغیر های تاثیر گذار در ایجاد مشکلاتاجتماعی و ارائه راهکارهایی برای رفع مشکلات اجتماعی آپارتمان نشینی در منطقه ۷ است .نوع پژوهش اسنادی – تحلیلیپیمایشی است. برای حصول منظور ،پرسشنامه ای تهیه شد و در بین یک نمونه ۱۰۰ نفری از محله هایی که بیشترینتعداد مجتمع های آپارتمانی را در خود جای داده اند(محله ی برازنده ،محله ی اشراق ،محله ی شهرک کاوه و شهرکو در دو سطح آمار توصیفی و استنباطی(ضریب همبستگی )مورد spss میلاد)توزیع شد. داده ها با استفاده از نرم افزارتجزیه و تحلیل قرار گرفتند. در این پژوهش ۴ فرضیه مطرح و مورد آزمون قرار گرفت که از این میان ۳ فرضیهمورد تایید قرار گرفت .نتایج نشان داد :الف )بین افزایش سطح سواد و میزان رضایت مندی از آپارتمان نشینی ،ب)بین افزایش سطح زیر بنای آپارتمان و موفقیت تحصیلی فرزندان ،ج)بین افزایش سابقه آپارتمان نشینی و احساس بیگانگی رابطه مثبت و معناداری وجود دارد.

Keywords:

آپارتمان نشینی , فرهنگ آپارتمان نشینی , مشکلات اجتماعی , بیگانگی اجتماعی