اثربخشی آموزش مدیریت خشم بر کاهش تعاملات پرخاشگرانه بین فردی دانش آموزان با کم توانی ذهنی

زمینه پژوهش: نداشتن تفکر عمیق در مورد مسائل موجب می شود تا فرد کمتوان به ساده ترین و ابتدائی ترین راهحل یعنی پرخاشگری و زورگویی متوسل شود و نتواند به نتایج مخرب اعمال خود بیندیشد. هدف: این یژوهش با هدف تدوین برنامه آموزشی مدیریت خشم و ارریابی اثربخشی آن بر کاهش تعاملات پرخاشگرانه بینفردی دانش آموزان کمتوان ذهنی طراحی شده است. روش: این پژوهش از نوع طرح تکآزمودنی است. که بر روی سه دانشآموز با کمتوانی ذهنی که به روش نمونهگیری در دسترس انتخاب شده اند انجام گرفته است. هر دانشآموز نه جلسه برنامه آموزشی مدیریت خشم را دریافت کرده است. ارزیابیها در دو مرحله قبل از برنامه آموزشی مدیریت خشم و بعد از آن صورت گرفته است. ابزار مورد استفاده در پژوهش حاضر شامل پرسشنامه باس و پری، پرسشنامه روایی اجتماعی و مشاهده نظام دار بود. یافته ها: جهت تجزیه و تحلیل داده ها ار روش تحلیل دیداری و اندازه اثر استفاده شد. نتایج پژوهش نشان داد که تعاملات پرخاشگرانه بین فردی دانش آموزان بعد از مداخله بهبود یافته است .همچنین اندازه اثر به روش درصد داده های غیرهمپوش، تفاوت استاندارد میانگین و نمرات پرسشنامه باس و پری حاکی از اثر بخشی مداخله است. بحت و نتیجه گیری: از آنجایی که یکی از رویکردها برای کاهش تعاملات پرخاشگرانه بینفردی برنامه آموزشی مدیریت خشم می باشد، نتایج پژوهش نشان داد این برنامه در صورت اصلاح و سادهسازی میتواند در مورد دانش آموزان کم توان ذهنی نیز مؤثر باشد. پیشنهاد می شود به جای تکنیک های رفتاری مشاوران مقطع پیش حرف های این مهارت ها را به دانش آموزان آموزش دهند، چرا که کسب این مهارت ها باعث بروز رفتارها ی سالم و خودآگاهی بیشتر در آنها می شود.

Keywords:

برنامه آموزشی مدیریت خشم , دانش آموزان کمتوانی ذهنی , تعاملات پرخاشگرانه بینفردی