شناسایی موانع فردی و محیطی بازدارنده تجاریسازی دانش در دانشگاه شهید چمران اهواز

هدف اصلی از اجرای پژوهش حاضر، شناسایی موانع فردی و محیطی بازدارنده تجاری سازی دانش در دانشگاه از دیدگاه مدیران و اعضای هیأت علمی دانشگاه مورد مطالعه می باشد. برای دستیابی به این هدف، از روش پژوهش کیفی استفاده شده است. بدین صورت که با استفاده از روش نمونه گیری موارد مطلوب و با اجرای مصاحبه نیمه ساختمند برای گردآوری داده ها تا دستیابی به اشباع نظری و کفایت داده ها و برای تجزیه و تحلیل متن مصاحبه های پژوهش رویکرد تحلیل محتوای کیفی به روش قیاسی به کار رفته است. یافته های پژوهش نشان می دهد، از دیدگاه مصاحبه شوندگان موانع فردی مواردی از جمله؛ آموزش محور بودن بیشتر اعضای هیأت علمی، کافی نبودن پاداش ها برای ترغیب اعضای هیأت علمی به تجاری سازی دانش خود، عدم آشنایی اعضای هیأت علمی نسبت به نیازهای واقعی بازار به ویژه بخش صنعت و فقدان حلقه های اتصال بین اعضای هیأت علمی و خلاء کار تیمی و گروهی در دانشگاه ، و موانع محیطی مواردی از جمله؛ وارداتی بودن فناوری های مورد استفاده و عدم حمایت از تولیدات فکری داخلی، عدم اعتماد صنعت به توانمندی دانشگاه، توانمندی علمی و پژوهشی دانشگاه های دیگر، نبود فضای رقابتی در صنایع و حاکم بودن فضای سنتی و نیمه انحصاری و وجود تحریم های اقتصادی و علمی بین المللی می باشند.

Keywords:

تجاری سازی دانش , موانع فردی , سازمانی