فراست رهبری و ارتباط آن با عملکرد نوآورانه فردی و نوآوری

پیشینه خلاقیت بر مبنای ساختار مهمی بنا شده است که تا حد زیادی به عملکرد نوآورانه فردی (به عنوان مثال تولید ایده)، جهت ایجاد نوآوری وابسته است. آن ساختار گم شده فراست رهبری است. بنابراین هدف این پژوهش بررسی نقشی است که فراست میان نوآوری فردی و عملکرد نوآورانه ایفا می کند. همچنین هدف نویسنده به دست آوردن شواهدی تجربی و سازمانی است مبنی بر این که عملکرد نوآورانه در رابطه میان رفتار حمایتی خلاقانه رهبری و نوآوری نقش واسط را ایفا می نماید، چرا که فراست رهبری نقشی اساسی در میان این روابط حیاتی ایفا می کند. نویسنده دلایلی نظری ارائه نظری ارائه می نماید که چرا فراست ساختاری اساسی و مهم در ارتباط با رهبری، میان رفتار حمایتی رهبری، خلاقیت فردی و نوآوری می باشد. یافته های پژوهش حاکی از آن است که فراست رهبری به منظور ایجاد عملکرد نوآورانه نقشی کلیدی ایفا می نماید. پیامد عملی؛ داشتن سطح بالایی از فراست جهت رهبری که دارای اقتدار به منظور تخصیص منابع و حمایت می باشد، حیاتی و ضروری است. لذا ایده های خلاقانه باید نقشی حمایت کننده در برابر نوآوری داشته باشند. فراست رهبری به عنوان ضروری اجتناب ناپذیر برای فردی دارای قدرت، اختیار و درک ذهنی بالا ، تعریف می گردد.

Keywords:

نوآوری , رهبری , تولید ایده , خلاقیت