ارزیابی و ارتقاء کیفیت های طراحی شهری در محلات فرسوده نمونه موردی : محدوده شهید عباسی محله شیخ جنید شیراز

بهبود فرآیند نوسازی محلات فرسوده شهری از طریق ارائه راهکارهای موثر ، با تاکید بر نقش طراحی شهری خوب و کیفیت های وابسته به آن از اهداف پژوهش حاضر میباشد.امروزه محلات شهری با افول روزافزون کیفیت های فضایی، خصوصاً کیفیت کالبدی مواجه هستند و این معضل با قرارگیری محلات در بافتهای فرسوده بیش از پیش نمایان گردیده. با توجه به نقش حیاتی محلات به عنوان مهمترین فضاهای عمومی جهت حیات اجتماعی و رابطه مستقیمی که میان کیفیت زندگی ساکنین و کیفیت فضایی محلات وجود دارد، ناملایمات این معضلات شهری نمایان تر می گردد و احیاء و ارتقاء کیفیات فضایی محلات را امری اجتناب ناپذیر می کند. با مطالعه و بررسی مبانی نظری مربوط به کیفیت محلات و عوامل موثر بر ایجاد شرایط فضایی یک محله خوب، به مبنایی کلی ازشاخصه های سنجش کیفیت این فضای عمومی دست یافته و در ادامه استدلال می کند که تنزل کیفی فضایی محلات، از مصادیق فرسودگی به شمار می رود و در مقابل، بدون توجه به ارتقاء کیفی این فضاها نمی توان فرآیند بهسازی و نوسازی بافت های فرسوده را کامل و موفق پنداشت .این نوشتار با ارائه نمونه موردی محدوده مشخصی( شهید عباسی ) ازمحله ای فرسوده در شیراز ( محله شیخ جنید ) ، به بررسی نحوه استناد به این رویکرد در فرآیند یک پژوهش با محوریت طراحی شهری می پردازد.با بررسی محدوده و سنجش وضعیت آن به روش دلفی ،معیارهای کیفی در چارچوب یک محله مطلوب و با کیفیت تدوین شده، امتیاز دهی و ارزیابی می شوند، راهکارهای لازم جهت عملی شدن راهبردهای استخراج شده از مرحله سنجش وضعیت به طور تفصیلی تبیین گردیده.در نهایت نتیجه برآمده از پژوهش نشان می دهد که در صورتی که در بهسازی و نوسازی محلات فرسوده کیفیت های فضایی بررسی و ارزیابی گردند سپس به ایجاد و تقویت کیفیت های فضایی توجه لازم گردد، قطار نوسازی محلات فرسوده سریعتر و هدفمند تر به مقصد خواهد رسید این پژوهش نشان می دهد در محلات فرسوده ای که کیفیت های فضایی در افول پیشگام هستند کیفیت ایمنی و امنیت،حس تعلق و نفوذپذیری از اولویت توجه برخوردارند.