بررسی شناخت زمینه گرایی وتعامل آن با معماری

شهر منظره ای از خیابان ها، ساختمانها، بناها و... می باشد. که حاصل آنها زندگی کردن در شهر را امکان پذیر می سازد.هر شهر ویژگی هایی دارد یا می تواند منحصر به فرد و یا تابع جامعه باشد. محیط بصری هر شهر تابع ویژگی های فرهنگی – اجتماعی ، اقتصادی و کالبدی است. در ابتدای این امر باید به یک مسئله، یعنی زمینه یک بنا یا یک طرح معماری اشاره کنیم که معماری در آن شکل می گیرد. یک مجموعه یا بنا دور از بستر پیرامون خود قابل تصور نیست و به محیط و مجموعه های اطراف آن وابسته است. زیرا معماری زمینه گرا برای خلق یک محیط مطلوب است چون هر بنا جز کوچکی از طبیعت خواهد بود. بنا زمانی می تواند با ساختگاه خود یک تعادل درست و ارزنده برقرار نماید که زمینه آن به درستی شناخته شده باشد. معماری زمینه گرا اینگونه نیست که، در یک طرح مانع نوآوری و خلاقیت شود بلکه ضرورت آن توجه به محیط کالبدی یک اثر معماری است. خیلی از بناها به طور نسبی معماری زمینه گرا به حساب می آیند و هیچ بنایی به طور صد در صد زمینه گرا نمی باشد چون نیاز ما از فضای معماری در طول زمان تغییر می کند اما ما می توانیم در هر سبکی از معماری با توجه به زمینه و بستر مطلوب بطور نسبی معماری زمینه گرا داشته باشیم. این متن در نظر دارد با استفاده از روش کتابخانه ای به بررسی مفهوم معماری زمینه گرا بپردازد و هدف آن تلاشی برای آشنایی معماری زمینه گرا و هماهنگ نمودن طراحی یک بنا با محیط اطراف می باشد. و در آخر این نتیجه حاصل می شود که معماری و شهرسازی زمینه گرا می تواند با توجه به ابعاد مختلف کالبدی- اجتماعی- فرهنگی- انسانی به بهبود زندگی بشر کمک نماید و زمینه ای فراهم کند تا شهری هماهنگ از نظر معماری و شهرسازی داشته باشیم.

Keywords:

معماری , زمینه گرا , کالبد , محیط , زمینه