بررسی نقش دانشگاه ها و مراکز آموزش کاربردی کشور در توسعه و فرهنگ سازی کارآفرینی

نگاهی به وضعیت جهانی اقتصاد، ما را به سوی این باور می کشاند که رشد فرهنگ کارآفرینانه، تنها راه ایجاد تحول در حوزه کسب و کار و بهبود بیماری امروز اقتصاد کشور و پیشگیری از وخامت حال فردا است. لذا از آن جهت که برگزیدن زندگی کارآفرینانه و توسعه فرهنگ کارآفرینی نیازمند فرهنگسازی و آموزش است، مولفه های فرهنگی و به خصوص دانشگاه ها و مراکز آموزشی در توسعه و ترویج آمورش کارآفرینی نقش بسزایی دارند. این مولفه های اعم از ویژگی های شخصیتی-رفتاری کارآفرینان و ویژگی های محیطی در آموزش های کارآفرینی منشا تحولات عمیق و بزرگی گردیده است. آنچه در این رابطه اهمیت دارد این است که علی رغم اهمیت روزافزون این پدیده و نقش فزاینده آن در اقتصاد جهانی کمتر به آموزش این موضوع پرداخته می شود. از طرف دیگر، تحقیقات انجام شده، تأکید می کند که فرآیندها و برنامه های آموزشی خاصی می تواند با تغییر بینش و نگرش افراد و تجهیز آنها به دانش و مهارت های خاص، راهی را که افراد در گذشته احتمالاً با سعی و خطا و گذشت زمان طولانی به آن می رسند بسیار کوتاه نموده و به سرعت یک کارآفرین بالقوه را به کارآفرینی بالفعل تبدیل کند. بر این اساس کشورهای زیادی بر لزوم تربیت کارآفرینان از طریق القای مؤلفه کارآفرینی در سیستم آموزشی به خصوص در سطوح عالی تأکید دارند. با توجه به انتظارات موجود از دانشگاه های کشور و همچنین مدل های ارائه شده در این حوزه، در این مقاله، پس از بررسی مدل های مذکور،به نقش مؤسسات آموزش عالی در توسعه و فرهنگ سازی کارآفرینی و لزوم توجه آموزش عالی به کارآفرینی پرداخته می شود و مدلی را جهت ورود آموزش های عملی کارآفرینی را به برنامه عادی دانشگاه ها و مؤسسات آموزشی پیشنهاد نموده . در نهایت نیز با ارئه مدل های «جاذبه ای» و یا «تشعشعی» یک مدل برای ایجاد تحول در دانشگاه ها به منظور دستیابی به دانشگاه کارآفرینی ارائه می گردد.

Keywords:

کارآفرینی , موسسات آموزشی , دانشگاه های کاربردی , مدل جاذبه ای ( Magnet ) و تشعشعی ( Radiant )