بررسی عملکرد ساختمان های بتن مسلح طراحی شده براساس آیین نامه های معتبر و الزامات لرزه ای برای مقابله با خرابی پیشرونده تحت اثر بار زلزله

خرابی پیشرونده یک پدیده تخریبی سازه ای است که می تواند ناشی از طبیعی یا انسانی باشد. در مکانیزم خرابی پیشرونده یک خرابی موضعی می تواند تغییر شکل قابل توجهی در سازه ایجاد نماید و منجر به فروریزش سازه گردد. روش های رایج برای تحلیل و طراحی برای خرابی پیشرونده عمدتا برای بارهای غیر عادی ثقلی و انفجار متمرکز بوده و خرابی پیشرونده به علت بارهای زلزله کمتر مورد توجه قرار گرفته است در حالی که گزارشات مربوط به خرابی های زلزله در زمین لرزه های گذشته حاکی از آن است که زلزله می تواند باعث حذف تکیه گاه ها(معمولا ستون گوشه) گردد و این موضوع منجر به ایجاد مکانیزم طره ای در سازه گردد. در این مقاله ، با بررسی لرزه ای سه گروه ساختمان پنج، ده و پانزده طبقه بتن مسلح، تحت زلزله های کوبه، نورثرریج و طبس به بررسی خرابی پیشرونده تحت اثر نیروی زلزله پرداخته شده است. که ساختمان های در دو حالت بارگذاری تحت آیین نامه UFC و بارگذاری اصلاح شده و نیز مکانیزم تیر طره و دهانه مضاعف یک بار بوسیله عضو محذوف و بار دیگر توسط عضو آسیب دیده مورد بررسی قرار گرفته است. با توجه به مطالعات سایر محققان در این زمینه انتظار می رود نتایج مشابهی و در راستای ادامه کار آنها توسعه و تعمیم داده شود.

Keywords:

خرابی پیشرونده , بارهای لزه ای , آسیب موضعی , مکانیزم طره ای