ارتقای بهره وری نهاده های تولید در بخش کشاورزی گامی در جهت توسعه پایدار(مطالعه موردی)

یکی از راههای مهم کسب موفقیت در راستای توسعه همه جانبه و به ویژه فقرزدایی و غلبه بر بحران غذایی فعلی، شناسایی منابع تولیدی و استفاده بهرهور و بهینه از آن است. نگاهی به وضعیت کشورهای در حال توسعه گویای این واقعیت است که نبود شناخت کافی از امکانات و عوامل تولید و پایین بودن بهرهوری نهادههای تولید کشاورزی،اهداف توسعه بخش کشاورزی را در این گونه کشورها دچار اختلال کرده است. در کشور ایران نیز، با توجه به امکانات و محدودیتهای موجود در بخش کشاورزی، مناسبترین راهحل و راهکار برای افزایش تولید و درآمد کشاورزان، به کارگیری درست و مطلوب عوامل تولید موجود و بهبود بهرهوری عوامل تولید از طریق مدیریت درستمیباشد. توسعه پایدار توسعهای است که قادر باشد نیازهای نسل حاضر را بدون لطمه زدن به برآورده ساختن نیازهای نسل آینده و سازگار با منافع نسل آینده برآورده سازد. عنصر مهم و کلیدی در تعریف توسعه پایدار، تأکید بر حفظ رفاه نسلها ( نسلهای حال و آینده) در طول زمان میباشد. این مطالعه با هدف بررسی بهرهوری نهادههای تولید بادامدر استان چهارمحال و بختیاری در راستای دستیابی به توسعه پایدار صورت گرفته است. نتایج این تحقیق بیانگر آن است که تنها متغیر سطح زیر کشت در سطح 5 درصد معنیدار است. ضمن آن که از نیروی کار و ماشینآلات کشاورزی در تولید محصول بادام به صورت غیر بهینه استفاده میشود. محاسبات انجام شده نشان میدهد که بیشترینبهرهوری مربوط به زمین و کمترین مقدار بهرهوری به کود حیوانی اختصاص یافته است

Keywords:

بهره وری , توسعه پایدار , بادام , استان چهارمحال و بختیاری