بررسی تأثیر عوامل فیزیکی و کیفی در طراحی فضاهای آموزشی و با رویکرد ارتقاء خلاقیت در کودک

در دنیای معاصر به سبب شرایط پدید آمده، جایگاه کودکان در عرصه های اجتماعی دگرگون شده است. فراهم کردن زمینه تحصیل برای کودکان از سنین پایین کودکی برای ساختن شالوده شخصیتی آن ها از اموری است که ضرورت آن بر هیچ کس پوشیده نیست. در محیط های یادگیری که منحصراً ویژه کودکان طراحی شده اند، ایشان باید برای به دست آوردن تجربیات متنوع بیش از پیش تشویق شوند. یاددهی و آموزش در این فضاها باید جامع بوده و درعین حال به نیازهای فردی کودکان توجه شود. آنچه در طرح های روز بیشتر مورد توجه قرار گرفته به همین ایده اساسی است که هدف نهایی آن بهبود کیفی فضاهای آموزشی ویژه کودکان و دربردارنده آن هاست . در سال های اخیر با ایجاد تغییر در نظام های آموزشی، اهمیت فضاهای آموزشی و سازگار نمودن بستر یادگیری با نیازهای کودکان، بیش از پیش مورد توجه صاحب نظران تعلیم و تربیت قرار گرفته است و برای جذاب تر کردن این فضاها تدابیر گوناگون اندیشیده شده است، چرا که محیط فیزیکی می تواند تعاملات و در پی آن فرآیند یادگیری را تقویت و یا تضعیف نماید . اگر بپذیریم سرشت نظام های اجتماعی حاکم بر ما تا حد زیادی بازتاب سرشت کردار روزمره و فردی ماست درمی یابیم که بسیاری از نارسایی های زیست محیطی ما ریشه آموزشی دارند و بهبود در صورتی میسر می شود که بتوانیم تغییری هرچند اندک در نگرش و نظام آموزشی به وجود آوریم. با توجه به ماهیت میان رشته ای مباحث مرتبط به طراحی محیط، پرداختن به برخی حوزه ها چون علوم رفتاری و روانشناسی نیز در این پژوهش لازم دیده شد.

Keywords:

فضای آموزشی , کودک , خلاقیت , عوامل فیزیکی