بینامتنیت قرآنی در صحیفه سجادیه
Publish place: Journal Of Religious literature، Vol: 1، Issue: 1
Publish Year: 1391
نوع سند: مقاله ژورنالی
زبان: Persian
View: 1,305
This Paper With 13 Page And PDF Format Ready To Download
- Certificate
- من نویسنده این مقاله هستم
استخراج به نرم افزارهای پژوهشی:
شناسه ملی سند علمی:
JR_RLA-1-1_002
تاریخ نمایه سازی: 7 اسفند 1395
Abstract:
دعا، تبلور استمداد از سرچشمه فیض و پاسخ به یکی از اساسی ترین نیازهای متعالی بشر است و هر انسانیفارغ از کیش و آیینی خاص و به فراخور شخصیت و رویکرد های فکری خود به آن تمسک می جوید.سابقه دعا در ادب عربی و جایگاه آن در ادب و فرهنگ اسلامی؛ به ویژه در سیره معصومینعلیه مالسلام و نقش دعا در توجه دادن مردم به حقیقت مینوی (Numinous) موجب رونق ادب دعا شده و نصوصی را به ارمغان آورده است که صحیفه سجادیه، برترین نمونه آن می باشد. هرچند ویژگی هاینصوص این دعاها متمایز از متنهایی است که در اغراضی مانند مدح، غزل، فخر، اعتذار و...آفریده شده اندولی تحلیل و معناشناسی این متنها بسان دیگر متنهای ادبی، مستقل و فارغ از دیگر نصوص میسر نیست واز آ نجا که بسیاری از فراز های این ادعیه با آیات شریفه قرآن ارتباط و تعامل دارند، ارزیابی و نقد اینارتباط و تعامل در ذیل عنوان «بینامتنی» (intertextuality) یا «تناص» قرآنی عنایتی خاص می طلبد واین مقاله به این مهم پرداخته است.
Keywords:
Authors
عباس اقبالی
دانشیار گروه عربی دانشگاه کاشان
فاطمه حسن خانی
دانشجوی کارشناسی ارشد عربی دانشگاه کاشان