واکاوی سنتهای معماری ایرانی و مفاهیم پایدار آن

امروزه معماری معاصر دچار تحول در مفهوم ها، معناها و غلبه کمیت بر کیفیت در دوره های مختلف و توسعه فیزیکی لجام گسیخته شهرنشینی و نهایتا موجب گسست از جریان پیوسته معماری سنتی گردیده است.بنابراین در این میان میتوان با بهره گیری از مفاهیم مشترک معماری ایران ایدههای را در جهت طراحی پایدار استخراج نمود. در واقع این نوشته تکاپویی در شناخت مفاهیم مشترک معماری ایران در ادوار مختلف واستخراج مولفههای طراحی از آن می باشد. از این رو ضروری به نظر می رسد تا با تحلیل علوم و معرفت اسلامی و همچنین نظریه های حاکم بر دورههای مختلف اسلامی، معماری شکل گرفته و سبک شهرسازی بهوجود آمده در آن دوران را مورد بررسی قرار دهید. اهمیت معماری اسلامی زمانی آشکار می شود که بدانیم در ساخته های این دوره به کاربرد معنوی بناها که از مهمترین ویژگیهای آن است توجه شده. روش پژوهش بهصورت توصیفی تحلیلی است. در بخش های آغازین پژوهش حاضر سیر تحولات معماری ایران در ادوارمختلف مورد ارزیابی قرار گرفته است. و در ادامه به ارایه ایده ها و شاخص های مفهومی معماری ایران پرداختهمی شود. دستاورد این پژوهش ارایه کانسپتهای در جهت پیوند معماری ایران با معماری ادوار مختلف آن می باشد که علاوه بر این، مفاهیمی نظیر نور و حرکت، نقاط عطف، وحدت بیرون و درون، گونه گونی و یکنواختی، پیچیدگی و سادگی، مسیرها و مکانها و کل و جز نمونهای از این ایدهها میباشند که مورد پیمایش قرار گرفته اند.

Keywords:

سنت , مفاهیم , پایدار , ایده , معماری ایران