بررسی نقش میدان شهری پیاده مدار در توسعه پایدار شهری، با تاکید بر پایداری اجتماعی (نمونه مورد مطالعه: میدان عتیق اصفهان)

امروزه میدان شهری که روزگاری محل تمرکز شهروندان و رخداد فعالیت های گوناگون بوده است و به عنوان قلب تپندهشهر، نقش قابل توجهی در ارتقاء تعاملات اجتماعی داشته، به ویژه در کشور ما به جولانگاه وسایل نقلیه تبدیل شده و تقریباویژگی مهم خود یعنی سکون و آرامش را از دست داده است. شهر اصفهان نیز با محورهای تاریخی و طبیعی منحصر به فردیکه دارد، به عنوان یکی از کلان شهرهای ایران زمینه های مناسبی را برای ایجاد فضاهای باز و پیاده دارا می باشد، اما همچناناین شهر به مانند سایر شهرهای بزرگ ایران مسخر وسایل سواره شده است. کاهش حضور مستقیم ساکنان در شهر و در نتیجهکاهش برخوردها و تعاملات اجتماعی، مخصوصا در کشور ما، سبب افول نقش فضای شهری، یا به عبارتی فضایی که در آنتعاملات اجتماعی شهروندان شکل می گیرد شده است. اما خوشبختانه همزمان با مطرح شدن مسایل اجتماعی در شهرها ونیز اهمیت توسعه پایدار در ایران تلاش ها به منظور احیای این گونه بافت ها در جهت حفظ بافت و نیز احترام به شهروندان ودستیابی به توسعه پایدار آغاز گردید.