طراحی چارچوبی برای شناسایی و دستهبندی مولفههای آموزش عالی پایدار، بر اساس بررسی مطالعات صورت گرفته در ایران به روش فرا تراکیب

کشور عزیزمان ایران در ابعاد اقتصادی، اجتماعی، فرهنگی و محیطزیست توسعه پایدار با بحرآنها و چالش های اساسی و عدیده ای در حال و آینده مواجه هست. لذا تلفیق شاخصه های پایداری در برنامههای راهبردی دانشگاه ها، در پاسخ گویی اجتماعی به نیازهای جامعه و دستیابی کشور به شاخص های آرمآنها و اهداف توسعه پایدار 2030 ضروری به نظر میرسد. هدف از پژوهش حاضر، مطالعه و جمع بندی نتایج پژوهشهای انجام شده در زمینه آموزش عالی پایدار است، بنابراین با استفاده از روش کیفی فرا ترکیب، تعداد 15 مقاله مورد بررسی قرار گرفت و جمعآوری و تحلیل داده ها نیز به روش تحلیل چارچوبی مبتنی بر کدگذاری باز، محوری و انتخابی، به وسیله نرم افزار 10-Nvivo صورت گرفت. در نهایت، 203 مورد از شاخص های پایداری دانشگاهها در 25 مولفه و 8 بعد سازماندهی شد. ابعاد به لحاظ تعداد ارجاع و تعداد منابع به ترتیب نزولی عبارت است از: مدیریت زیست محیطی پردیس، آموزش پایدار، مشارکت کنندگان، مدیریت پایدار، سرمایه اجتماعی، پژوهش پایدار، نظارت، ارزیابی و گزارش دهی و اداری و مالی. نتایج یافته ها نشان داد که: پژوهشهای کمتری با رویکرد بومی و جامع به آموزش عالی پایدار انجام شده؛ به بعد زیست محیطی توسعه پایدار بیشتر از بعد اجتماعی و اقتصادی توجه گردیده، همچنین به بعد فرهنگی که کلید و زیربنای، دیگر ابعاد توسعه پایدار میباشد، توجه نشده، لذا طراحی و تبیین الگویی جامع و کل نگر در خصوص پایداری دانشگاهها، مطابق با فرهنگ غنی ایران اسلامی و الگوی ایرانی- اسلامی پیشرفت برای پژوهشهای آتی پیشنهاد میشود.

Keywords:

آموزش عالی پایدار , دانشگاه پایدار , توسعه پایدار , فراترکیب