تاثیر مخارج جاری و عمرانی دولت بر بیکاری استانهای ایران

هدف این مطالعه بررسی تاثیر حجم فعالیتهای دولت بر نرخ بیکاری استان ها ی ای ران است . در ای ن راستا از نظریه منحنی آبرامز استفاده میشود. ازاینرو از دادههای سالانه 1392-1380 برا ی استان ها ی کشور و روش اقتصادسنج ی پویای پانلی و تخمین زنندهی Dols برای بررسی سوالات تحقیق استفاده شده است. نتایج تحقیق نشان میدهد که تورم در بلندمدت و کوتاه مدت رابطه معکوسی با نرخ بیکاری دارد. همچنین نرخ رشد تولی د رابطه منف ی و معن یداری دربلندمدت با بیکاری دارد. تنها مخارج عمرانی در بلندمدت میتواند باعث کاهش بیکاری در استان ها شود. در واقع دولت میتواند با افزایش مخارج عمرانی و تامین زیرساختها در بلندمدت (نه در کوتاه مدت ) باعث ایجاد اشتغال شود . درعینحال مخارج جاری دولت نه در بلندمدت و نه در کوتاهمدت رابطه معناداری ب ا بیکار ی ندارد . تنها تعیی نکننده کوتاهمدت بیکاری استانی در مدل نرخ تورم است که این فرضیه که بیکاری کوتاهمدت تنها به نوسانات کوتاهمدت اقتصاد وابسته است را تایید میکند. همچنین تایید منحنی فیلیپس کوتاه مدت در ایران نشان میدهد که برای کاهش تورم در کوتاهمدت مجبور به پذیرش بیکاری کوتاهمدت هستیم.

Keywords:

نرخ بیکاری , اندازه دولت , منحنی آبرامز , دادههای تابلویی , مدل تصحیح خطا