نشانه های گرایش فولکلور در اشعار بشاربن برد و دعبل خزاعی

ادبیات فولکلور به عنوان جزیی از میراث کهن شناخته شده و با در برگرفتن اشکال متعدد خود و با تصویر سازی از زندگی عامیانه مردم، واقعیتهایی را به نمایش میگذارد و در این میان با تکیه داشتن بر حیات اجتماعی مردم عامه، رسوم و سنت هایی که به نوعی از اذهان فراموش گشته را زنده مینماید. گرایش فولکلور در دوره عباسی رنگ تازهای به خود گرفت و در آثار برخی از شاعران ایرانی و عربی به نحوی ظهور یافت که در تجدید و نوگرایی در ادبیات این دوره سهیم بوده است،نشانه های گرایش فولکلور در شعر بشار بن برد بیانگر نزول شعر از طبقه اشرافی گری به سمت طبقه پایین دست جامعه بوده و در اغراضی همچون مدح و هجو و وصف نمود می یابد و در شعر دعبل خزاعی همگام می شود با توصیفی که شاعر از مسایل و مشکلات مردم عامه عرضه می نماید تا جایی که این موضوع در توصیف های دو شاعر به جنبه های مادی گرایانه ومفاهیم متداول این دوره گراییش می یابد. از این رو این پژوهش برآنست تا با تکیه بر روش توصیفی – تحلیلی به مهمترین نشانه های گرایش فولکلور در شعر دوره عباسی با تمرکز بر اشعار شاعرانی همچون بشاربن برد و دعبل خزاعی بپردازد.

Keywords:

شعر عباسی , گرایش فولکلور , بشار بن برد , دعبل خزاعی , نشانه ها