واکنش عملکرد گل، عملکرد بیولوژیک و عملکرد دانه ارقام گلرنگ به تیمارهای سلنیوم تحت شرایط قطع آبیاری

به منظور بررسی واکنش عملکرد گل، عملکرد بیولوژیک و عملکرد دانه ارقام گلرنگ به تیمارهای سلنیوم تحت شرایط قطع آبیاری آزمایشی به صورت اسپلیت پلات فاکتوریل در قالب طرح پایه بلوک های کامل تصادفی با سه تکرار در سال زراعی 1393-1392 در محلات- استان مرکزی انجام گرفت. تیمارها شامل آبیاری در سه سطح، آبیاری کامل طبق عرف منطقه (آبیاری هر7 روز یکبار)، قطع آبیاری در مرحله غوزه دهی، قطع آبیاری پس از گرده افشانی به عنوان فاکتور اصلی و محلول پاشی سلنیوم در سه سطح 0، 20 و40 گرم در هکتار و دو رقم گلرنگ شامل رقم سینا و رقم محلی اصفهان به عنوان فاکتورهای فرعی در نظر گرفته شدند. نتایج حاصل از تجزیه واریانس داده ها نشان داد هیچ کدام از عوامل مورد بررسی تاثیر معنی داری بر عملکرد گل در گلرنگ نداشتند. تنش آبی به خصوص در مرحله غوزه دهی، منجر به افزایش نعداد شاخه فرعی فرعی در بوته گردید. همچنین وقوع تنش خشکی در قیاس با تیمار شاهد عملکرد دانه را به طور معنی داری کاهش داد. کاربرد سلنیوم در شرایط قطع آبیاری منجر به افزایش تمام صفات مورد بررسی گردید. بیشترین عملکرد دانه از تیمار کاربرد 40 گرم در هکتار سلنیوم حاصل شد. رقم محلی اصفهان نیز در قیاس با رقم سینا پتانسیل ژنتیکی بالاتری نسبت به شرایط اقلیمی نشان داده و به طور معنی داری عملکرد دانه و عملکرد بیولوژیک بیشتری داشت. با توجه به نتایج حاصل شده می توان اظهار داشت در شرایط تنش، کاربرد 40 گرم در هکتار سلنیوم و کاشت رقم مناسب (رقم محلی اصفهان) تاثیرات منفی کمتری بر عملکرد دانه و بیولوژیک گلرنگ داشته است.

Keywords:

تعداد شاخه فرعی , تنش خشکی , سلنیوم , عملکرد دانه , عملکرد بیولوژیک , گلرنگ