نقش نظام کاربری ها و پهنه بندی در طرح جامع و تفصیلی جدید شهر تهران وتاثیر آن در حمل و نقل پایدار

در سال های 60 و 70 به دلایل گوناگون مانند انقلاب، جنگ، سیاست های بازسازی، سازندگی و ....جمعیت منطقه تهران به شدت رو به فزونی نهاد و مهم ترین مسیله کشور تامین مسکن برای اقشار کم درآمد شد. تهران را می توان به نسبت جمعیت و وسعت آن یکی از پر ترافیک طنین شهرهای جهان خواند و اقدامات صورت گرفته جهت حل این بحران به صورت پراکنده و مقطعی بوده است. برنامه ریزی حمل ونقل با کاربری زمین مکمل برنامه ریزی با هدف ایجاد تعادل در توسعه شهری و از میان برداشتن بی عدالتی ها و اجتماعی، توسعه موزون اقتصادی و حفاظت از محیط طبیعی است. رشد ناموزون شهری، پهنه های متفاوت و جدا از هم ایجاد کرده است. برنامه ریزی و توسعه شهری در زمینه حمل ونقل عمومی یکی از راهکارهای موثر برای پیوند بافت های شهری به هدایت آن ها به توسعه موزون شهر است. تهیه طرح جامع تهران با رویکرد نوین مبتنی بر تجارت کشور به ارزیابی و آسیب شناسی روش ها و با توجه به تجارت جهانی از الگوهای نوینی برای برنامه ریزی توسعه شهری بهره گرفته است.

Keywords:

حمل و نقل , طرح تفصیلی , طرح جامع , شهر تهران