تحلیلی بر ضرورت درمان پستان گاو شیری در دوره خشکی و انواع آن

دوره خشکی مرحله ای از زندگی گاو شیری می باشد که بین دو دوره شیردهی واقع شده است که همزمان با تغییرات فعال در ساختار و عملکرد پستان خواهد بود . در دوره خشکی چند تغییر مهم باعث افزایش حساسی ت غدد پستانی نسبت به بروز عفونتهای جدید داخل پستانی میگردد؛ که از جمله آنها میتوان به توقف خروج باکتری های کلونیزه شده در مجرای سرپستانک بعلت دوشیده نشدن پستان، افزایش فشار داخل پستان در اثر انباشته شدن شیر و متعاقبا نشت شیر از پستان و تسهیل در نفوذ عوامل بیماری زا و کم شدن سطح ایمنی پستان در ابتدای دوره خشکی و کاهش سلولهای دفاعی و همچنین ایمنوگلوبولینها اشاره نمود . با توجه به افزایش میزان وقوع عفونتهای داخل پستانی در زمان خشکی، درمانهایی جهت پیشگیری از وقوع این عفونتها در نظر گرفته شده است . از جمله این درمانها میتوان به درمان موضعی دوره خشکی اشاره کرد که در این روش پمادهای آنتی بیوتیک دار مخصوص دوره خشکی، پس از آخرین دوشش از طریق سرپستانک به داخل پستان تزریق میگردد . درمان موضعی دوره خشکی دارای معایبی بوده که از جمله آنها میتوان به عدم پخش شدن یکنواخت آنتی بیوتیک به کار رفته در پستان، افزایش احتمال ورود عوامل بیماری زا از طریق داخل کردن سرنگ به مجرای سرپستانک و تضعیف اولین سد دفاعی پستان اشاره نمود . با توجه به مشکلات مذکور روش های درمانی دیگری مورد آزمایش قرار گرفتند . درمان عمومی دوره خشکی روش دیگری برای جلو گیری و درمان عفونتهای پستانی در دوره خشکی می باشد که امروزه مورد توجه قرار گرفته است . در این روش آنتی بیوتیک های طولانی اثر در ابتدای دوره خشکی و یا نزدیک به زمان زایمان به صورت عمومی تزریق میشوند . استفاده از این روش باعث عدم آسیب رسیدن به سدهای دفاعی پستا ن میشود . استفاده گسترده از آنتی بیوتیک ها و خطر ایجاد مقاومت در برابر آنها و همچنین هزینه بالای تامین داروهایی که در درمان موضعی و عمومی دوره خشکی به کار می رود؛ باعث شد تا پیشنهاد شود که با تعیین کارتیه های عفونی از طریق بررسی سلامت آنها قبل از دوره خشکی، تنها اقدام به درمان کارتیه های عفونی شود که روش مذکور را درمان انتخابی دوره خشکی می نامند . با این حال استفاده همزمان درمان موضعی و عمومی دوره خشکی پستان کارآمدترین روش کنترل عفونت های پستانی دوره خشکی می باشد .