تعیین رابطه یادگیری خودراهبر دانش آموزان پسر کلاس نهم در درس علوم تجربی

هدف این پژوهش تعیین رابطه یادگیری خودراهبر دانش آموزان پسر کلاس نهم در درس علوم تجربی بر اساس مولفه های یادگیری خودراهبراست. جامعه ی آماری این پژوهش کلیه ی دانش آموزان کلاس نهم در سال تحصیلی 95 - 94 که درس علوم تجربی را گذرانیده اند می با شد.حجم جامعه ی مورد بررسی 1900 نفر بود که از این تعداد بر اساس جدول مورگان 320 نفر با استفاده از نمونه گیری خوشه ای از مناطقشهری بیرجند انتخاب شدند. ابزار این پژوهش پرسش نامه ویلیامسون که متشکل از 56 سوال است. این پرسش نامه پنج مولفه ی کلی یادگیریخودراهبر (درک یادگیرندگان از عوامل موثر در تبدیل شدن به یادگیرندگان خودراهبر، تشریح راهبردهای یادگیری گوناگون، مشخص ساختنفعالیت های یادگیری موردنیاز، نظارت برفرایند یادگیری و سنجش مهارت های بین فردی) را مورد سنجش قرار می دهد. یافته ها نشان می دهددر مولفه های درک یادگیرندگان از عوامل موثر در تبدیل شدن به یادگیرندگان خودراهبر، تشریح راهبردهای یادگیری گوناگون و سنجشمهارت های بین فردی یادگیری خودراهبر در سطحی پایین تر از متو سط و در مولفه های مشخص ساختن فعالیت های یادگیری موردنیاز ونظارت برفرایند یادگیری در سطحی بالاتر از متوسط قرار دارند.

Keywords:

یادگیری خودراهبر , پرسشنامه ویلیامسون , علوم تجربی