رابطه انگیزه پیشرفت و کیفیت زندگی کاری با خودکارآمدی کارکنان بیمارستان های منتخب استان مازندران با آنالیز چند گروهی و نقش تعدیلگری مالکیت سازمانی

صدمات انگیزشی و پایین بودن کیفیت زندگی کاری، موجب افت عملکرد کاری کارکنان ومتعاقب آن خودکارآمدی (انجام موثر و شایسته وظیفه یا وظایف خاص) می گردد. لذا هدف از این مطالعه تعیین رابطه انگیزه پیشرفت و کیفیت زندگی کاری با خودکارآمدی کارکنان بیمارستان های من تخب استان مازندران با نقش تعدیلگری مالکیت سازمانی بوده است. پژوهش حاضر کاربردی و از نظر روش توصیفی -همبستگی بوده است. جامعه آماری شامل، کلیه کارکنان بیمارستان های منتخب استان مازندران که بر اساس فرمول کوکران تعداد 341 نفر با روش نمونه گیری تصادفی- طبقه ای به عنوان نمونه آماری انتخاب شدند. ابزار جمع آوری داده ها از پرسش نامه های انگیزش پیشرفت هرمنس ، کیفیت زندگی کاری والتون و خودکارآمدی عمومی بوده است. داده ها توسط نرم افزارهای SPSS19 و AMOS با آزمون های تحلیل مسیر و معادلات ساختاری مورد سنجش قرار گرفت. در بیمارستان های خصوصی بین کیفیت زندگی و خودکارآمدی رابطه معنی داری وجود داشته است( 0/0009= p –value ) .بین انگیزه پیشرفت و خودکارآمدی اختلاف معنی داری بین بیمارستان دانشگاهی و تامین اجتماعی مشاهده نشده ولی بین کیفیت زندگی کاری و خودکارآمدی معنی دار بوده است ( p<0. 05 ). بین انگیزه پیشرفت و خودکارآمدی هم بین بیمارستان دانشگاهی و خصوصی اختلاف معنی داری مشاهده گردید ( p<0. 05 ). مالکیت بیمارستان ها نقش تعدیلگری بر رابطه انگیزه پیشرفت و کیفیت زندگی کاری با خودکارآمدی دارد.برگزاری دوره های توانمندسازی کارکنان برای بیمارستان های دانشگاهی و بهبود فضای کلی کار، افزایش امنیت شغلی و کاهش اختلاف حقوق و مزایای کارکنان برای بیمارستانهای خصوصی پیشنهاد می گردد.

Keywords:

انگیزه پیشرفت , کیفیت زندگی کاری , خودکارآمدی , کارکنان , بیمارستان ها