معرفی و بررسی روشهای مختلف " تکنولوژیهای کمکی تولیدمثلی " برای حفاظت گونه های حیوانی در معرض خطر انقراض

انقراض گونه های پستانداران بخش طبیعی و برگشت ناپذیر روند تکامل است اما امروزه به دلیل عملکرد انسانها در مقیاس بالاتری رخ میدهد به طوری که طبق گزارش سازمان حفاظت حیوانات در حال حاضر وضعیت 1528 گونه حیوانی بحرانی بوده که 162 گونه آنها پستاندار هستند و همچنین هفتاد گونه پستاندار طی چند سال اخیر، بطور کامل از میان رفته اند . حفاظت گونه های حیوانی برای بقای تنوع زیستی ضروری است . چراکه انقراض حتی یک گونه می تواند عملکرد کل اکوسیستم جهانی را تحت تاثیر قرار دهد . گسترش جمعیت های کوچک، بخشی از یک رهیافت چند سیایتی جهت حفاظت گونه های حیوانی است که شامل ژنتیک، مشخصه های زیست شناختی و استراتژی های دیگر است . روش محافظتی " این - سیچو " حیوانات را در محیط زیست طبیعی خود حفاظت می کند . با این حال گاهی این تلاشها در گسترش جمعیت های کوچک حیوانی و باقی ماندن تنوع ژنتیکی موفق نیستند . از این رو روش های حفاظتی نوین " اکس - سیچو " به منظور بقای جمعیت های حیوانی از طریق انجماد منابع ژنتیکی آنها مانند گامت، جنین و دیگر نمونه های سلولی بافتی و یا دی ان ای، گسترش یافته اند . برنامه های حفاظتی " این - سیچو " و " اکس - سیچو " برای گونه های در معرض خطر پستانداران، از بیوتکنولوژی پیشرفته تولید مثلی یا تکنیک های کمکی تولیدمثلی ( ای آر تی ) شامل : تلقیح مصنوعی، انتقال جنین، لقاح آزمایشگاهی ( آی وی اف ) ، گامت / جنین دستکاری شده و بانک ژنتیکی ( جی آر بی ) بهره می جوید . با گسترش اطلاعات در زمینه بیولوژی پایه ای تولیدمثلی، کلونینگ یا انتقال هسته سلو لهای سوماتیک به عنوان یک بخش توانمند در روش های حفاظتی حیوانات در معرض خطر انقراض مطرح شده است . هرچند که تا به امروز کارایی کم اثر انتقال هسته سلولهای سوماتیک ، تولیدمثل به کمک روشهای " ای آر تی " که پیشتر ذکر شد، به عنوان روش اتخابی افزایش جمعیت های حیوانی در معرض خطر بکار میروند . زیست فناوری مدرن ( ای آر تی ) به گونه های در معرض خطر انقراض پستانداران امکان می دهد تا نتاج بیشتری از والدین انتخابی بدست آید که این امر سبب حفظ تنوع ژنتیکی و کاهش فاصله میان نسلها می شود . این بررسی مروری است بر کارایی و نقش " ای آر تی " در بقای نسل گونه های در معرض خطر پستانداران