به کار گیری روش بیزی برای بهبود کارایی روش شکل دهی پرتو مبتنی بر Maximum SINR

روشهای سنتی شکل دهی پرتو وفقی حساسیت زیادی به جهت دریافت سیگنال مطلوب دارند و هرگونه عدم تطابق میان جهت دریافت مطلوب و جهت دریافت واقعی به شدت کارایی این روشها را کاهش می دهد . این روشها برای دریافت سیگنال منابع گسترده با افت شدیدتر کارایی مواجه می باشند و بجای آنکه بتوانند سیگنالی که از جهت مطلوب دریافت می شوند را بصورت بهینه دریافت کنند آنچنان تضعیفی روی آن اعمال می کنند که بازیابی آن سیگنال به دشواری امکان پذیر می باشد . روش های مبتنی بر Maximum SINR توانایی دریافت سیگنال منابع گسترده را افزایش می دهند . در این روش ها بجای آنکه شرط دریافت بهینه بر روی جهت دریافت مطلوب باشد بر روی ماتریس همبستگی سیگنال مطلوب میباشد . بدست آوردن این ماتریس به سادگی امکان پذیر نمی باشد . بنابراین با استفاده از اطلاعات پیش فرض این ماتریس تخمین زده شده و در تمام طول کار سیستم این تخمین تغییر نمی کند . اصلاحی که ما در این مقاله برای روش های مبتنی بر Maximum SINR پیشنهاد می کنیم به این صورت است که به جای استفاده از اطلاعات پیش فرض در مورد توزیع فضایی توان ، این توزیع با استفاده از داده های ورودی و با به کارگیری روش بیزی (Bayesian) تخمین زده شود . نشان می دهیم که عملکرد روش Maximum SINR با این اصلاح بهبود می یابد .

Keywords:

آرایه های وفقی , شکل دهی پرتو وفقی مقاوم , روش Maximum SINR