بررسی تطبیقی سیمرغ ایرانیو الوهیت اسلاوی قدیمی سیمارگل

هدف مقاله حاضر آن است، اصالت الوهیت اسلاوی قدیم به اسم سیمارگل (Simargl) و شباهت آن با سیمرغ (Simorq) پرنده اسطوره ای ایران قدیم را مورد بررسی قرار دهیم. سیمارگل (به زبان اسلاوی قدیمی: Семарьглъ, Симарьглъ) در اساطیر اسلاوی شرقی، یکی از ایزدان یا مخلوقی افسانه ای که در اولین سرگذشت نامهکییفبهاواشارهشدهاستورسماتوسطروس ها قبل از تغییر کیش آنها به ارتدوکس شرقی پرستش می شد. سیمارگل به شکل شیر یا سگی بالدار تصویر می شد، که هم نام و هم تصویرهای او برگرفته از اقوام سکاها و سرمتی ها است که منشاء ایرانی داشته است و می توان زمینه آثار باستانی آن را تا پرندهافسانه ایایرانباستان،یعنی سیمرغ مشاهده نمود: بخشی از آن به شکل پرنده و بخش دیگر به شکل سگ و در برخی منابع دیگر بخشی از آن به صورت شیر یا شیردال. بنابر تحلیل لغوی، می توان پی برد که سیمارگل با سیمرغ شباهتی دارد و همسانی اصالت سیمارگل و سیمرغ به وحدت اساطیر هند و اروپایی برمی گردد که بعد از مهاجرت بزرگ اقوام هند و اروپایی و نیز تغییرات آوایی قابل توجهی که در زبان رخ داده، این عوامل باعث پیدایش سیمرغ و سیمارگل شدند. از این رو با بررسیمتونیمانند شاهنامه فردوسی، منطق الطیر عطار نیشابوری و نیز تحقیقات پژوهشگران در مورد الوهیت سیمارگل برآمدیم تا کارکردهای مشترک و تفاوت های سیمرغ و سیمارگل را آشکار نماییم.

Keywords:

سیمرغ , سیمارگل , شاهنامه , منطق الطیر , الوهیت