خشونت علیه کودکان مروری بر اندیشه جهانی و اقدام ملی برای حمایت از کودکان در برابر آسیب

در سال 2007، سازمان ملل نخستین مطالعه جهانی در مورد خشونت علیه کودکان را به ثمر رساند. این تحقیق نشان می دهد که آزار جسمی و جنسی، همچنین سهل انگاری و بهره کشی از کودکان در تمامی جوامع دنیا وجود دارد. نگرانی عمده از آن جهت است که چنین پدیده هایی اغلب در داخل خانواده، کانونی که کودکان می بایست در آن با عشق و مهربانی پرورش یافته و مراقبت شوند، اتفاق می افتد. ریشه های خشونت علیه کودکان در داخل خانواده بسیارند. اغلب اوقات چنین مشکلاتی از افزایش فشار بر والدین و این باور که تنبیه بدنی، راه موثری برای کنترل و تادیب کودک است، ناشی می شود. در حالی که مستندات علمی بی شماری در جهان وجود دارد که نشان می دهد، تربیت همراه با خشونت، منجر به بروز مشکلات روانی و دیگر مشکلات پرورشی در کودک می شود. به عنوان مثال، روش های آموزشی همراه با خشونت، باعث تضعیف توانایی کودک در تمرکز در مدرسه می شوند. این روش ها عزت تفس کودک را کاهش داده و منجر به رفتار غیر اجتماعی یا خودآزاری کودک می شوند. تنبیه بدنی کودکان از بعد اخلاقی نیز پسندیده نیست، چنانکه گفته اند: کتک زدن انسان ها کار اشتباهی است؛ کودکان نیز انسان هستند. به طور کلی هر گونه سهل انگاری، آزار روانی و جسمی کودک غیر قابل قبول است؛ زیرا بر سلامت و آموزش کودکان تاثیر منفی گذاشته و باعث رفتار اجتماعی ناپسند شده و کرامت و حقوق آنها را نقض می کند.