بررسی تاثیر معاملات با اشخاص وابسته بر هزینههای نمایندگی

هدف پژوهش حاضر پاسخ به این سوال است که آیا معاملات با اشخاص وابسته میتواند تاثیر معناداری بر هزینههای نمایندگی داشته باشد یا خیر. به این منظور دو تعریف از هزینههای نمایندگی شامل اندازهگیری توبین و تعامل بین فرصت رشد و جریان وجه نقد آزاد، در نظر گرفته شد و با توجه به Q آن از طریق نسبت هر یک از این تعاریف به بررسی تاثیر معاملات با اشخاص وابسته بر هزینههای نمایندگی پرداخته شد. به این منظور 55 شرکت پذیرفته شده در بورس اوراق بهادار تهران در دوره 10 ساله 1383-1392 مورد بررسی قرار گرفت. نتایج پژوهش حاکی از این بود که هنگامی که هزینههای نمایندگی از طریق نسبت Q توبین اندازه گیری میشود، تاثیر معاملات با اشخاص وابسته بر هزینههای نمایندگی مثبت و معنادار است و هنگامی که تعریف دوم یعنی تعامل بین فرصتهای رشد و جریان وجه نقد آزاد مبنای اندازه گیری قرار میگیرد، این تاثیر معنادار نیست. نتیجه کلی پژوهش بیانگر آن است که معاملات با اشخاص وابسته از تیوری تضاد منافع پیروی میکند، به این معنی که این معاملات میتواند رفتار فرصت طلبانه مدیر را تقویتکرده و باعث خروج منافع به ضرر مالکان شود.

Keywords:

معاملات با اشخاص وابسته , هزینههای نمایندگی , تیوری تضاد منافع , تیوریمعاملات کارا