شناسایی میزان دین داری و مقایسه آن درگروه های متفاوت شهروندان تهرانی

دین واقعیتی اجتماعی است و مناسک دینی ناظربرنیازهای اجتماعی ریشه دار انسان است اعمال دینی حس همبستگی و اتکا به گروه و خلاصه حس بودن درجامعه را نشان میدهد دین زبان مشترک اخلاقی جامعه است این مقاله درجستجوی پاسخ به این سوالات است که میزان دینداری شهروندان تهرانی چگونه است دینداری درگروه های مختلف برپایه سن جنسیت منطقه محل سکونت محل تولد وضعیت تاهل میزان تحصیلات چه تفاوتی دارد و رابطه دینداری با متغیر پایگاه اقتصادی اجتماعی خانواده چگونه است تحقیق حاضر ازنوع توصیفی مقایسه ای است و ازروش پیمایشی استفاده شده است جامعه اماری شامل کلیه شهروندانی است که درنیمه اول آبان ماه سال 1388 ساکن شهرتهران بوده اند حجم نمونه بااستفاده ازفرمول کوکران 391 نفر و انتخاب نمونه با تلفیق نمونه گیری خوشه ای و طبقه بندی نامتناسب صورت گرفته است جهت بررسی اعتبار و قابلیت اعتمادپرسشنامه ازاعتبارمحتوایی و ضریب الفای کرونباخ استفاده شده است متغیر دینداری دراین تحقیق با سه شاخص اعتقادات و اخلاقیات و اعمال درسطح سنجش رتبه ای درغالب طیف لیکرت موردسنجش قرارگرفته است برخی یافته های تحقیق حاکی ازآن است که دینداری بین دوگروه زنان و مردان و دوگروه متولدین تهرانی و شهرستانی تفاوت معناداری ندارد اما دربینگروه های سنی وضعیت تاهل سطح تحصیلات و ساکنین مناطق مختلف تفاوت معنی داری دارد

Keywords:

جامعه شناسی دین , دینداری , شهروندان تهرانی