تبیین اصول طراحی پیاده راه با رویکرد سرزندگی (مطالعه موردی: پیاده راه بوستان ساحلی رعنا شهرستان دزفول)

پیاده راه ها، محل حضور همه شهروندان و مشارکت آنان در زندگی جمعی می باشد، بنابراین مسیر حرکت پیاده تنها یک پل ارتباطی میان ساختمان های مختلف شهر نیست. طراحی پیاده راه باید با توجه به معیارهایی مانند تنوع بصری، پوشش طبیعی و منظرسازی، خوانایی و جهت یابی، استفاده از عناصر هویتی و غیره صورت پذیرد. رعایت این معیارهای کیفی در طراحی پیاده راه منجر به افزایش تعاملات اجتماعی، بهبود گذراندن اوقات فراغت، افزایش حس تعلق و درک بهتر فضا می شود. هدف نهایی دست یابی به محیطی سرزنده و پویا از طریق پیاده راه هایی با پتانسیل بالای ارتباطی، عملکردی و فرهنگی است. روش این تحقیق توصیفی-تحلیلی است. نخست، بنمایه های پیاده راهسازی و سرزندگی از نوشتارهای مربوط به طراحی شهری استخراج شده است؛ سپس مبانی پیاده راه سازی با رویکرد سرزندگی، رده بندی شده و معیارهایی در سه بعد زیبایی شناسی، کالبدی و کاربری برای بهبود کیفی پیاده راه تعیین شده است. در نهایت به بررسی و ارزیابی پیاده راه بوستان ساحلی رعنا در بستر مطالعات میدانی، بر اساس معیار های بهبود کیفیت پیاده راه پرداخته شده است. تحقیقات نشان می دهد که در طراحی بوستان رعنا به موارد ذیل توجه شده است: ایجاد یک پیاده راه تفرج گاه مانند، طراحی مسیرهایی برای پیاده روی و دوچرخه سواری، توجه به مناظر پل قدیم و آسیاب های تاریخی دزفول و خلق انگیزش تعاملی و بصری برای عابر پیاده.

Keywords:

سرزندگی , پیاده راه , بوستان ساحلی رعنا , زیبایی شناسی , کالبدی , کاربری