نقش بازی در محوطه مهد کودک بر رفتار خلاقانه کودک ( نمونه موردی شهر بجنورد )

یکی از محیط هایی که کودکان بخش قابل ملاحظه ای از عمر خود را در آن سپری می کنند محیط های آموزشی است. روانشناسان محیط اعتقاد دارند که شرایط محیطی تاثیر انکار ناپذیری بر رفتار و افکار انسان ها دارند و شرایط کالبدی محیط های آموزشی نیز رفتار کودکان را تحت تاثیر قرار می دهد. بازی مهمترین فعالیت برای کودکان پیش دبستانی است که بر رشد اجتماعی، عاطفی و شناختی کودکان تاثیر دارد. بر این اساس پرداختن به چگونگی طراحی فضاهای بازی از ضرورت های علوم شناختی دانش معماری در راستای افزایش میزان یادگیری و ایجاد خلاقیت در کودکان بشمار می رود. در مطالعات مشخص شد که بازی در فضای باز فواید فراوانی برای کودکان دارد، بچه ها بازی در فضای باز را دوست دارند زیرا بلند تر صحبت کرده، سریعتر میدوند، بالاتر می پرند و کثیف تر می شود. با توجه به اینکه کودکان بیشتر اوقات خود را در مهد کودک هایی که تنها با تغییر کاربری به مهد کودک تبدیل شده اند و معمولا از داشتن محوطه ای با فضای سبز برای بازی محروم اند در این مقاله موضوع طراحی محوطه بازی و میزان یادگیری و خلاقیت زایی در کودکان مورد تاکید بوده که برای پیشبرد تحقیق از روش توصیفی، تحلیلی و بهره گیری از ابزار کتابخانه ای برای بررسی ادبیات مربوطه، و در بخش مطالعه موردی از نقاشی کودکان استفاده شده است که با انتخاب 50 کودک 5 ساله در سه مهد کودک شهر بجنورد از آنها خواسته شد فضای بازی مورد علاقه خود را ترسیم نمایند از این پژوهش می توان این مطلب را دیافت که با رعایت یکسری اصول در طراحی محیط بازی و سعی برای هرچه جذاب تر شدن آن می توان کیفیت کالبدی محیط های یادگیری را ارتقا داد و تاثیر مطلوبی بر یادگیری کودکان داشت.

Keywords:

کودک , خلاقیت , بازی , محوطه بازی