رابطه سبک های والدگری با ایمنی هیجانی و سلامت روان فرزندان

هدف پژوهش: این پژوهش با هدف تبیین رابطه سبک های والد گری با ایمنی هیجانی و سلامت روان فرزندان انجامشد.روش پژوهش: روش پژوهش توصیفی- همبستگی است. جامعه آماری شامل تمامی دانش آموزان دختر شهرستانشیراز هستند که در مقطع اول دبیرستان مشغول به تحصیل بوده اند. نمونه شامل 200دانش آموز می باشد که به شیوهخوشه ای تصادفی از میان جامعه برگزیده شدند. برای جمع آوری داده ها از پرسشنامه های: سبک والدگری آلاباما( فرمفرزند)، ایمنی هیجانی و سلامت روان استفاده گردید.یافته های پژوهش: جهت تحلیل داده ها از روش همبستگی پیرسون و رگرسیون چند متغیره به شیوه گام به گاماستفاده شده است. یافته های پژوهش نشان داد بین سبک والد گری مثبت و مشارکت پدر با ایمنی هیجانی وسلامت روانرابطه مستقیم ومعنادار و با ناایمنی هیجانی رابطه معکوس ومعنادار دارند. بین سبکهای تنبیه بدنی ، نظارتضعیف،اقتدار(اجبار) وعدم اطلاع از یکدیگربا ایمنی هیجانی رابطه معکوس ومعناداروبا ناایمنی هیجانی رابطه مستقیم ومعناداروجود دارد. سبکهای تنبیه بدنی ونظارت ضعیف با تمام ابعاد سلامت روان رابطه معکوس ومعنا دار داشته وعدم اطلاع ازیکدیگر با ابعاد سلامت روان بجزعلایم جسمانی وکارکرد اجتماعی رابطه معکوس داشته است. سبک اقتداربا همه ابعادسلامت روان بجز علایم جسمانی رابطه معکوس ومعنی دار داشته اند.همچنین سبک های والدگری قادر به پیش بینی ایمنیهیجانی وسلامت روان می باشند.بحث و نتیجه گیری: نتایج بیانگر این است که سبک های والدگری قادر به پیش بینی ایمنی هیجانی و سلامت روانمی باشند و می توان با آموزش والدین و بهبود سبکهای والدگری جهت بالا بردن ایمنی هیجانی و سلامت روان بهره برد

Keywords:

سبک های والدگری , ایمنی هیجانی , سلامت روان