ارزیابی ، برنامه ریزی و توسعه آموزش مهندسی: معیارهای شایستگی مهندسان

ارزیابی کیفیت در یک فعالیت آموزشی، مهمترین اقدام برای بهبود این فرآیند و تجدید نظرهای کلی و جزیی در آن است. ارزیابی کیفیت، به مطابقت وضع موجود با وضع مطلوب می پردازد . بررسی وضع موجود و وضع مطلوب، در برونداد نظام آموزشی، نقطه عطف ارزیابی کیفیت است. لذا ضروری است وضع مطلوب برونداد، به روشنی توصیف شود تا بتوان در قیاس با آن، وضعیت موجود را تجزیه و تحلیل کرد. در توصیف برونداد نظام آموزش مهندسی، نباید فقط به اطلاعات تخصصی دانش آموختگان بسنده کرد، بلکه باید با نگاهی جامع، ویژگیهای مطلوب را اولاً به عنوان یک انسان و ثانیاً به عنوان یک خردمند تحصیل کرده و ثالثاً به عنوان یک مهندس توانمند احصاء نمود. این ویژگیهای مطلوب، توصیفی سه سطحی از فارغ التحصیل مطلوب دانشکده های مهندسی ارائه میدهد که می تواند معیار ارزیابی مهندسان واقع شود. پیام اصلی این مدل آن است که ارزیابی شایستگی مهندسان بدون توجه به سطوح زیرین و زیربنایی آن ناقص و بی فایده خواهد بود . بر اساس مدل فوق الذکر ، طرح پیمایش نیز صورت گرفته است که همبستگی بین سطوح سه گانه را ارزیابی کند . نتایج این طرح اثبات کننده این ادعاست که همبستگی مثبت معنا داری با اطمینان بالا بین سطوح متوالی وجود دارد