بررسی میزان اضطراب دانشآموزان بر اساس متغیرهای خودکارآمدپنداری و جهت گیری هدفی

هدف از مقاله و تحقیق حاضر پیش بینی اضطراب ریاضی در دانش آموزان مدارس متوسطه نسبت به درس ریاضیات در قالب 3 فرضیه زیر صورت گرفته است: 1 میزان اضطراب و ترس ریاضی در دانش آموزان پایه سوم دبیرستان رشته های ریاضی و تجربی و انسانی متفاوت است . 2 بین خود کار آمد پنداری و جهت گیری هدفی دانش آموزان پایه سوم دبیرستان هر سه رشته رابطه وجود دارد . 3 سهم هریک از متغیر های جهت گیری هدفی و خودکار آمد پنداری در ناراحتی و اضطراب ریاضی مساوی است.. برای جمع آوری اطلاعات از پرسشنامه استفاده گردید که پرسشنامه ای با 24 سوال تکثیرو در اختیار 200 نفر از دانش آموزان دبیرستان های شهرستان لارستان قرار داده شد. برای تجزیه و تحلیل داده ها و اطلاعات از مقیاس اضطراب ریاضی بتز ) 1978 ( پرسشنامه خود کارآمد پنداری بندورا و پرسشنامه جهت گیری هدف حیدری ) 1389 ( استفاده گردید. برای تحلیل داده ها از روش هایتحلیل واریانس و رگرسیون استفاده گردید. یافته های پژوهش نشان داد که میزان اضطراب ریاضی دانش آموزان در متوسطه دوم در هر سه رشته تفاوت معناداری دارد همچنین تمامی ابعاد خود کارآمد پنداری با جهت گیری هدفی تسلطی رابطه منفی و با جهت گیری هدفی عمکرد مدار رابطه مثبت معنادارنشان میدهد. خودکارآمد پنداری و جهت گیری هدفی با اضطراب ریاضی نیز همبستگی داشته و می توان براساس نوع جهت گیری هدفی و میزان خودکارآمد پنداری دانش آموزان در حدود 45 درصد از میزان ناراحتی ها در آنان پیش بینی نمود.

Keywords:

اضطراب ریاضی , خودکارآمد پنداری , رشته تحصیلی , جهتگیری هدفی