مولفه های موثر بر ایجاد اجتماع پذیری پارک کودک

پارک های شهری دارای جنبه های تفریحی، تفرجی، فرهنگی، زیست محیطی و سالم سازی محیط هستند و جنبه های سرویس دهی به مناطق مختلف شهر را دارا می باشند. وجود فضای بازی مناسب برای کودکان نه تنها باعث شادابی و سلامت روحی می گردد بلکه نقش بسزایی بر رشد و پرورش آنها دارد و می توان گفت بازی اصلی ترین نیاز دوران کودکی است بنابراین محیط ها و فضاهای معماری مناسب بر اجتماع پذیری کودکان اهمیت بسزایی دارد. فرایند اجتماع پذیری، با برقراری تعامل و ارتباطات اجتماعی بین بهره برداران هر فضای عمومی و مشترک معماری قابل حصول است قابلیت شرکت موثر در تعامل با دیگران، چه در زندگی خصوصی و چه در زندگی عمومی و حرفه ای انسانها، از اهمیت حیاتی برخوردار است. بنابراین خلق یک پارک کودک موفق، بهره گیری از توانایی های اجتماعی کودکان و ارتقاء فرصت های مشترک در حیات جمعی آنها، مستلزم شناخت فضا و ابعاد مختلف آن و نگاهی چند جانبه از سوی طراحان و برنامه ریزان شهری در این رابطه است. با توجه به مطالب مذکور افزایش تعامل اجتماعی در پارک کودک و چگونگی استفاده از مولفه های افزایش اجتماع پذیری مساله اصلی این تحقیق می باشد. روش تحقیق این پژوهش توصیفی تحلیلی بوده و در بخش مبانی نظری برای شناخت مفاهیم از روش کتابخانه ای بهره گیری شده است. که براساس مطالعات صورت گرفته مولفه های موثر بر اجتماع پذیری پارک کودک به دست آمده است. می توان نتایجه گرفت مولفه ها و خصوصیات فضای کالبدی را که در افزایش تعاملات جمعی و اجتماع پذیری فضا نقش به سه گروه عمده مولفه های کالبدی و مولفه های فعالیتی و معنایی تقسیم نمود.

Keywords:

اجتماع پذیری , پارک کودک , مولفه های کالبدی , مولفه های فعالیتی , مولفه های معنایی