بررسی سه گانه فضایی لوفور و تحقق فضای زیسته در نمونه میدان بهارستان با تاکید بر مفهوم حق به شهر

با بررسی موضوع حق به شهر مطرح شده از سوی لوفور که شرح آن در ادامه آورده شده است، این گونه به نظر می رسد که مبانی و مفاهیم حق به شهر بر مطالبه ی فضاهای عمومی از سوی کنش گران براساس حقوق شهری تاثیر فراوان دارد. با این توضیح، هدف این مقاله این است که به سنجش میزان تحقق فضای زیسته در میدان بهارستان تهران (به عنوان نمونه موردی)، براساس تعریف سه گانه فضایی و با تکیه بر مفهوم حق به شهر بپردازد. پژوهش حاضر از نوع توصیفی-کیفی و مبتنی بر روش شناسی کیفی است. شیوه گردآوری اطلاعات از نوع بررسی اسناد موجود و مشاهده مستقیم و برداشت میدانی کارشناس محور می باشد. از دلایل انتخاب این نمونه آن است که این میدان از پیشینه تاریخی سیاسی و اجتماعی پرباری برخوردار بوده و به نظر می رسد همچنان دارای ظرفیت تبدیل شدن به فضای شهری پذیرای جمعیت پیاده و شکل گیری فعالیت های اجتماعی-مدنی می باشد. درانتها، نتایج تحقیق به صورت مدل مفهومی شامل معیارها و شاخص های حق به شهر و نمودار تحلیل مدل مفهومی در فضای میدان بهارستان جهت سنجش تحقق فضای زیسته در میدان، براساس تعاریف انواع فضا که توسط لوفور تعریف شده، ارایه گردیده و نتایج آن نیز شرح داده شده است.

Keywords:

فضا , دیالکتیک , تولید فضا , سه گانه فضایی , حق به شهر , فضای زیسته