مطالعه پارامتریک اثر حفاری تونل های نعل اسبی بر نشست ماکزیمم سطح زمین

به طور کلی محیط زمین در ابتدا تحت فشار ناشی از تنش های طبیعی می باشد که هرگونه دست خوردگی مانند حفر تونل این وضعیت تنش را مختلف کرده و سبب پدید آمدن تغییر مکان هایی در سطح زمین می شود. اگر این تغییر مکان ها در محدوده استاندارد نباشند، موجب بروز مشکلاتی در ساختارهای سطحی و زیرسطحی می شود و گاهی خسارت های زیادی را به دنبال دارند. حین حفر تونل، پارامترهای و کمیت های مختلفی بر مقادیر نشست سطح زمین تاثیرگذار است که از جمله می توان به چسبندگی، زاویه اصطکاک، مدول الاستیسیته، قطر تونل، عمق قرارگیری تونل و فاصله تونل ها از هم اشاره نمود. در این پژوهش میزان تاثیرهریک از پارامترهای ذکر شده، مورد محاسبه و بررسی قرار می گیرد. با توجه به نتایج بدست آمده، با افزایش چسبندگی، مدول الاستیسیته و عمق قرارگیری تونل، نشست سطح زمین کاهش یافته و با افزایش زاویه اصطکاک و قطر تونل، نشست افزایش یافته است. نتایج بدست آمده با استفاده از نمودار و جدول به تفصیل بیان شده است و نتایج حاصله حاکی از تاثیر بسیار زیاد این پارامترها بر نشست سطح زمین و نیروهای داخلی می باشد.

Keywords:

تونل , نشست سطح زمین , نیروهای داخلی , پارامترهای مکانیکی خاک